'

GR 7; mei-juni 2010

 Inleiding

Wel, de GR7 is ontwikkeld dòòr en vòòr “angry young man” en nauwelijks geschikt voor oudere, zelfs getrainde echtparen. Voor hen is het, zou je kunnen zeggen, een test op de stabiliteit van hun relatie.

Dit is één van de conclusies die uit onze derde tocht door Andalucía te trekken valt. Een andere is dat het boekje “Walking in Andalusia” van Cicerone zijn uiterste verkoopdatum begint te bereiken. Deels komt dit omdat de route hier en daar is aangepast. (Voor zover ons bekend zijn ook de routes die je van de website “rutas en viajes” kunt halen, gebaseerd op de oude GR7.) Maar ook omdat de bordjes met tijdsaanduiding in de Alpujarra vervangen zijn door wegwijzers met afstandaanduiding. Verder is er t.a.v. de overnachtingen het een en ander veranderd èn blijkt er door de schrijfsters van “Walking” een enorme vergissing te zijn gemaakt in Busquístar.

Eén van de zaken die zij niet konden voorzien, maar voor de planning van groot belang, is dat de Refugio op de Puerto de la Ragua “een andere eigenaar èn bestemming” heeft gekregen. Men bedoelde ons te vertellen dat je er nu nog wel kon eten en drinken, maar niet slapen. Wel, ook dat dat drinken en eten is ons ook al niet gelukt. “Wegens renovatie gesloten” (maar .… voor hoelang?).

In het hiernavolgende verslag doen wij verder melding van de enorme vernielingen die de winterregens van 2009/2010 hebben veroorzaakt en de wijze waarop wij die problemen hebben opgelost. (Zie ook: de samenvatting, aan het eind van dit verhaal).

Ook komen wij, door het weer gedwongen, met een gedeeltelijke vervanging van de tocht door de Sierra de Baza.

Naast de GPS gebruikten we nu ook de PDA met Garmin. Dat was m.n. nuttig op het moment dat we in het dorp waar we aankwamen, op zoek moesten naar de overnachting. Vooral in Albunüelas, Restábel, Nigüelas, Bubión, Yegen, Mairena en Baza was dat buitengewoon handig.

Tenslotte: Wie door Zuid-Spanje loopt, moet er niet op rekenen dat het grootste deel van de plaatselijke bevolking ook maar iets van je begrijpt en zelfs maar een beetje geïnteresseerd is. Er valt dan ook veel voor te zeggen om je overnachtingen vooral bij Britten (en Nederlanders) te plannen. Zij zullen je ook nog eens kunnen vertellen welke Spanjaarden je wèl meer over de huidige stand van zaken betreffende de route kunnen melden (of zijn daar zelf toe in staat). Zonder de informatie van de OdT-meneer in Pampaneira, de bar-bezoekers in Busquístar, de mensen van Las Chimeneas (in Mairena) zou ons aantal problemen misschien wel te groot zijn geweest.

Onze dank geldt hen!

 

< literatuur & kaarten >       < algemeen schema >       < detailschema >       < overnachtingen >       < 27/28 mei >

 

 

< 29 mei >       < 30 mei >       < 31 mei >       < 1 juni >       < 2 juni >       < 3 juni >       < 4 juni >       < 5 juni >

 

 

< 6 juni >       < 7 juni >       < 8 juni >       < 9 juni >       < 10 juni >       < 11 juni >       < 12 juni >       < 13 juni >       < 14 juni >

 

 

       < samenvatting >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Literatuur & Kaarten

 

Wanneer je de GR7 loopt kan je niet om "Walking the GR7 in Andalucia" heen. Het is geschreven door Kirstie Shirra en Michelle Lowe. Meer info: Cicerone (http://www.cicerone.co.uk/)

ISBN nr. 978-1-85284-507-0.

Voor de Sierra de Nevada is er een schitterende minireeks uitgegeven. De routegegevens zijn achterhaald en de kaartjes niet goed, maar de foto's en het Spaans zijn schitterend. Het is verder opvallend dat zoveel overnachtingsinformatie nog bruikbaar is:

Senderos de Gran Recorrido: GR7, Senda Granadina: Al pied la La Almijara y Sierra Tejeda (Proyecto Sur de Edicones; 2001, ISBN 84-8254-949-9) ("Senda-W")

Senderos de Gran Recorrido: GR7, Senda Granadina: Una semana andando en La Alpujarra granadina [Tramo Valle de Lecrín: Nigüelas - Albuñuelasarón] (Proyecto Sur de Edicones; [1998], ISBN 84-8254-059-9) ("Senda-M")

Senderos de Gran Recorrido: GR7, Senda Granadina: Una semana andando en La Alpujarra granadina [Tramo Alpujarreño: Laroles - Lanjarón] (Proyecto Sur de Edicones; [1999], ISBN 84-8254-930-8) ("Senda-O")

Een goede overzichtskaart is de tweezijdige Costa Blanca (Valencia, Alicante, Castellón, Murcia) [1:200.000] van Marco Polo. De (overigens) versie van Die General Karte heet Costa Blanca (Valencia, Granada).

De eerste twee dagen maakten we gebruik van "Zafarraya, 18-43 [1.040] en Dúrcal, 19-43 [1.041] de militaire kaarten van Servicio Geográfoci del Ejército (1:50.000), daarna, de "Sierra Nevada, La Alpujarra" van Editorial Alpina (1:40.000) [van Saleres t/m Lobras] (ISBN 84-8090-075-1, 2000) en "Parque Nacional de Sierra Nevada, La Alpujarra, Marquesado del Zenete" van Editorial Penibetica (1:40.000) [van Nigüelas t/m La Calahorra] (ISBN 84-934449-3-6, [20?]05)

De Sierra de Baza hebben we zorgvuldig bestudeerd m.b.v. "Sierra de Baza" (1:50.000) uit de serie Parques Naturales de Andalucía van het Instituto de Cartografía de Andaluica (ISBN 84-96329-13-3, 2004).

Tussen Baza en Zújar hebben we nog gebruik gemaakt van de Mapa Topográfico National MTN50, 972 [22-39 "Cúllar"] van het Instuto Geográfico Nacional (ISBN 84-98-108088, 2005).

Zeer bruikbaar bleek de "Provincial Guide of Granada" van Turismo de Granada. Het beschrijft (o.a.) alle Officina's de Turismo en alle vormen van accomodatie in de provincie. Ik heb het boekje overigens alleen in de OdT van de stad Granada aangetroffen.

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Algemeen schema

 

 

Dag     DatumVanNaar     Start Aankomst  Tot.tijd      Rust Looptijd  Afstandop- en neer  129-5-2010Alhama de GranadaJayena10:1218:138:012:27        5:3428,5h:434m; o:  446m  230-5-2010JayenaRestábal8:3820:198:432:42        6:0130,2h:661m; o:1020m  331-5-2010RestábalNigüelas9:4215:14       5:322:37        2:5512,0h:501m; o:    90m  41-6-2010NigüelasLanjarón9:0415:456:412:11        4:3020,1h:611m; o:  908m  52-6-2010LanjarónCañar9:3913:554:161:592:178,8h:614m; o:  247m  63-6-2010CañarBubión9:0116:256:402:493:5113,3h:706m; o:  430m  74-6-2010BubiónPortúgos9:3112:543:231:072:168,0h:446m; o:  641m  85-6-2010PortúgosTrevélez9:4316:126:291:474:4218,6h:867m; o:  665m  96-6-2010TrevélezCádiar7:4016:459:053:355:3021,9h:713m; o:1324m107-6-2010CádiarBérchules8:2612:003:241:272:078,0h:476m; o:  110m118-6-2010BérchulesYegen9:2715:486:212:174:0415,3h:668m; o:  907m129-6-2010YegenMairena9:4413:524:081:182:5011,4h:343m; o:  364m1310-6-2010MairenaBayárcal9:3914:415:021:453:1712,7h:561m; o:  365m1411-6-2010BayárcalPosada8:5713:214:241:063:189,7h:600m; o:  140m1512-6-2010PosadaLa Calahorra9:1714:305:131:153:5117,9h:446m; o:  952m1613-6-2010La CalahorraGuadix-BS8:4112:424:010:493:1217,1h:  90m; o:  368m1714-6-2010BazaZújar8:2312:454:221:173:0514,9h:334m; o:  365m

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Detailschema

 

Zoals bekend rekenen S&L èn de bordjesplaatsers steeds van het eind van het ene dorp naar het begin van het volgende. Verder blijken de verschillen in gegeven waarden dan ook nogal eens te verschillen. Ook blijkt de route inmiddels hier en daar gewijzigd. Reden om hieronder alle waarden uit de drie deeltjes van Senda Granadina, "Walking", en de [nieuwe] bordjes (in de provincie Granada in kilometers, verderop in tijd) èn de eigen gegevens naast elkaar te zetten.

Die laatste zijn "geschoond": er wordt slechts pure looptijd òp en afstand vàn de route aangegeven. (Eén onvolkomenheid: dit is steeds gemeten van/tot de overnachting)

* = Eigen gegevens niet te vergelijken met de overige: andere, eigen, route (geldt voor eerste twee dagen);

** = bordjes niet gezien, geschat op basis van info van S&L;

# = de nieuwe route (dus niet helemaal te vergelijken);

$ = wegens onderbreking van de route overgenomen van S&L.

 

 

    Senda Granadina       Cicerone (S&L)    bordjes eigen gegevens            km           tijd            km          tijd            km         km         tijdAlhama0,00:000,00:000,00,00:00kruising11,07,22:13Arenas17,05:0020,06:0012,00:55Fornes13,9Jayena15,06:5015,04:0016,03,41:4532,011:5035,010:0039,0  *24,54:53Jayena0,00:000,00:000,00,00:00Kruising/Prados de lopera13,24:002:20Albuñuelas17,04:0031,57:1531,5 **23,02:29Saleres3,00:302,5 **Restábal2,60:404,00:551,55,41:0335,89:1035,58:1035,5  *28,45:52Restábal0,00:000,00:000,00,00:00Melegís2,00:37Murchas3,81:302,00:38Nigüelas5,00:3510,02:355,59,61:358,82:0510,02:359,5  #9,62:50Nigüelas0,00:000,00:000,00,00:00Acequias/Pedro Calvo8,03:302,0  #0:35Lanjaron4,01:3015,03:3017,019,82:4512,05:0015,03:3019,019,83:20Lanjaron0,00:000,00:000,00,00:00Cañar7,92:307,82:507,08,82:177,92:307,82:507,08,82:17Cañar0,00:000,00:000,00,00:00Dique 244,01:02Sopórtujar4,22:005,02:004,00:42Pampaneira7,62:107,02:005,511,41:37Bubión1,50:451,40:201,51,80:3417,34:5513,44:2011,013,23:55Bubión0,00:000,00:000,00,00:00Capilerilla5,02:303,54,02:20Pitres0,60:204,51:250,50,80:12Atalbéitar2,00:301,50:301,51,80:31Portúgos0,80:502,50:452,00,80:158,44:108,52:407,57,43:18Portúgos0,00:000,00:000,00,00:00Busquístar2,20:501,70:301,51,90:24Barranco de la Bina9,53:307,72:02Trevélez4,52:0011,04:0011,0  $5,11:1216,26:2012,74:3012,514,73:38Trevélez0,00:000,00:000,00,00:00Loma de Juviles5,71:36Juviles9,03:2010,02:509,04,61:01Timar2,10:301,70:402,52,50:37Lobras2,20:401,50:302,02,50:46Cádiar5,31:455,02:005,06,61:3018,66:1518,26:0018,521,95:30Cádiar0,00:000,00:000,00,00:00Narila1,30:301,80:202,00:17Alcútar3,01:002,01:18Bérchules1,00:103,21:001,05,40:105,31:405,01:205,05,41:45Bérchules0,00:000,00:000,00,00:00Mecina Bombarón6,01:457,02:005,01:45Golco1,50:151,08,80:26Montenegro3,30:552,50:59Yegen2,40:455,71:302,06,10:4313,23:4012,73:3010,514,93:53Yegen0,00:000,00:000,00,00:00Válor5,51:354,01:004,51:06Nechite2,00:301,50:351,50:20Mairena5,31:154,81:154,011,21:2012,83:2010,32:5010,011,22:46Mairena0,00:000,00:000,00,00:00Júbar1,70:251,00:151,0Laroles5,01:207,02:004,57,31:51Bayárcal4,51:304,51:304,5  $4,61:2111,23:1512,53:4510,011,93:12Bayárcal0,00:000:000,00:00Posada de los Arreiros0:408,02:36Puerto de la Ragua12,04:153:408,10:36Ferreira8,62:203:356,62:33La Calahorra3,00:300:353,10:3523,67:058:3025,86:20

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Overnachtingen

 

28-5-2010: Alhama de Granada: Hostal Rural La Seguiriya (met gratis Internet-gebruik in de gang). Goede entourage. Goed eten, goede kamer. ; € 60.= (L&O) + € 37 (Restauratie)

29-5-2010: Jayena: Hospederia La Almijara. Aardig, maar niet echt op trekkers ingesteld. Wèl praktisch noodzakelijk en bij aankomst in het dorp niet te missen. Het eten was goed; € 40.= (L&O) + € 25.80 (Restauratie)

1. El Ventorro verstrekt geen “cena”. Bij KM-paal 6 (hemelsbreed ong. 1km van de route) blijkt een overnachting/restaurant te zijn.

30-5-2010: Restábal: Bar Jovi/Meson Despensa del Valle; € 30.= (L&O) + € 38 (Restauratie)

De meesten zullen kiezen voor Albunuëlas (en dan is El Cortijo del Pino (Engels-sprekend) qua ligging de beste keuze. Pas op: Casa Azul ligt aan de C/Horno van Albunuëlas zelf, terwijl er ook een C/Horno in de Barrio bajo is. Garmin leidt dààrheen!!)

Bar Jovi en Meson Despensa del Valle behoren tot één organisatie. Je wordt ondergebracht in één van de Casas rurales. Het eten wordt in de bar (op de eerste verdieping) geserveerd. Het eten is goed en de bediening vriendelijk. Een racion is voor een familie, een halve racion voor een echtpaar; pas dus op!

31-5-2010: Nigüelas: Casa Espalanda, B&B NL

Perfect. Creatief èn praktisch ingericht. Dakterras met schitterend uitzicht en een mini-zwembadje. Uiterst vriendelijk; € 56.= (L&O); Het eten was deze avond aan de ingang van het dorp (bij El Rincón de Miguel) te verkrijgen. Ook daar is niets mis mee. (€ 38.=)

1-6-2010: Lanjarón: Hotel*España

Porte-brisé-deuren, gouden kranen en stopcontacten, maar toch zijn de salons en de serre het klapstuk. Er is ook nog een zwembad. Verder: wij waren hier verre van de enige bezoekers, maar wel veruit de jongsten. (Het lijkt dan ook denkbaar dat we in het plaatselijke bejaardencentrum terecht waren gekomen, maar het feit dat dit hotel het dichtst bij de Balneario de Lanjarón gelegen is, is waarschijnlijk de correcte verklaring.). Het is het eerste hotel na de VVV (waardeloos); € 45.= (L&O) + € 28 (Restauratie; 2x Panga); Die ene ster is, gelet op dit alles, wat onbegrijpelijk.

2-6-2010: Cañar: El Cielo de Cañar, B&B UK

B&B Alpujarras Accommodation bleek vol. Een goede vriend deed ook B&B, maar was wèl duur, dàt bleek: € 119 + € 58. Buitensporig, wel mooi.

(Pampaneira: Uitstekend VVV, de problemen bij Trevelez werden genoemd.)

3-6-2010: Bubión: Hostal Las Terrazas de la Alpujarra € 31 + € 7.= (L&O); € 30. Voor Garmin: het hostal ligt aan de Placeta del Sol 3; (Het "cena" in Bar Teide is ook goed).

4-6-2010: Pórtugos: Hotel Mirador de Pórtugos. € 30.= (L&O); € 41.80 (Cena + ontbijt) (besteld: Rape/Gamba’s, gekregen: Calamares/Rape.) ’s Nachts waren we de enigen in het gebouw en werden dan ook opgesloten. Hostal Nuevo Malagueño is waarschijnlijk een beter alternatief.

Busquistar: De bar (langs de weg) is uitstekend; men gaf ons het mobiel-nummer van (Casa) Sonia, waarschuwde voor de problemen vòòr Trevelez èn legden ons uit hoe het Hotel**Alcazaba (en dus niet Alcazar; zie Cicerone, blz.209) 14000m (en dus niet 200m; zie Cicerone, blz.209) van Busquistar (en dus voorbij Trevelez) weg kan liggen en toch tot die gemeente horen. PAS DUS OP: "Hotel**Alcazar" is dus niet op 200m van Busquistar!!

5-6-2010: Trevélez: Hostal Fernando (€ 30.=); Simpel, maar met goede bedden. ’s Avonds betalen betekende dat we de volgende dag vroeg konden vertrekken. Maaltijd in Meson de Jamon: € 36.70, Pollo, Tenero); goed.

(NB Er is een route die van Trevélez direct naar Bérchules gaat. Je moet dan direct na de brug over Rio Trevélez links omhoog; sommigen rekenen deze tot de GR7. Wij deden er in december 2003, in omgekeerde richting, 4½ uur over.)

6-6-2010: Cádiar: Pension Montoro. C/San Isidro 20 (Google en Lonely Planet geven Av.Andalucia s/n.) Simpel, ’s nachts waren we de enigen in het gebouw en lieten ’s ochtends de sleutel in het slot. Hadden al betaald. In het bijbehorend restaurant is matig te eten.

(Hostal Cadi [Cicerone, blz.220] heet in werkelijkheid Hotel Cádiar en vind je 35 meter noordelijk van de kerk. Aan de omschrijving C/Real heb je nl. weinig; er zijn er drie, in elkaars verlengde, over de hele lengte van het dorp.)

7-6-2010: Bérchules: Hotel**Los Bérchules; € 50.= (Logies) + € 73.90 (middagmaal, cena, drankjes, ontbijt). Engels-sprekend, de moeder is nl. Brits. Alles uitstekend, ook interesse in wat een hiker doet.

8-6-2010: Yegen: Hostal El Tinao; € 32.= (L&O) + € … (Restauratie). Persoonlijk vind ik de omschrijving van Shirra & Lowe wat onaardig, maar mistroostig is het wel. Het eten was goed, onze kamer was groot, somber en wat vochtig. Sanitair toch wel uitstekend en praktisch. (Er zijn alternatieven in de buurt èn iets verder, buiten het dorp, op de route.)

9-6-2010: Mairena: Casa rural Las Chimeneas, B&B, UK; € 70.= (L&O) + € 40 (Restauratie). De perfecte overnachting, gîte-achtig. Men vroeg niet alleen wat we de volgende dag gingen doen, maar ook de dag daarop. Waarschijnlijk i.v.m. de komende weersomslag.

10-6-2010: Bayárcal: Pension Sol y Nieve, C/Granada 3, maar aanbellen (of kloppen) bij nr.5; € 35.= (L&O) + Bar (naast het pension) € 22 + 10 (Cena, desayuno). Beide uiterst simpel, maar aardige mensen. (Hostal Hermanons [Cicerone, blz.235] was op het moment dat wij passeerden, gesloten.

11-6-2010: Hotel Rural Posada de los Arreiros; € 77.= (logies) + € 54,90 (div.restauratie). De enige overnachting tussen Bayárcal en La Calahorra. Als restaurant hadden ze veel bezoekers, maar we waren waarschijnlijk de enige hotelgasten.

(Voor alle duidelijkheid dus: De Refugio is niet meer als slaapplaats te gebruiken. Of hij als Café/Bar/Restaurant ooit nog open gaat is (ons) onbekend.)

12-6-2010: La Calahorra: Hostal La Bella; € 40.= (logies) + € 54,70 (div.restauratie). In alle opzichten goed.

13-6-2010: Baza: Pension San Carlos (logies: € 45). Efficiënt georganiseerd. Goed. Verstrekt geen maaltijden.

(H-R**Hanabel [en niet Anabel, Cicerone, blz.252] was gesloten, evenals Pensíon los Hermanos en H**Venta del Sol, beide aan de Ctr.de Murcia, km176)

14-6-2010: Zújar: Hostal Jaufil; € 63.= (L&O + restauratie). NW van het dorp, dus een eind van de route gelegen, maar wel heel goed. Hostal-Café-Bar Jabalcón (b)leek geen ruimte te hebben. (Ze reageerden daar erg raar op ons vraag naar overnachting).

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

donder- en vrijdag 27/28-5-2010, dag 0: Uitgeest – Schiphol – Malaga – Granada - Alhama de Granada

Overnachting in Hostal Rural La Seguiriya (met gratis Internet-gebruik op de gang).

Vanaf het terras/balkon hadden we een schitterend uitzicht op de kloof.

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zaterdag 29-5-2010, dag 1: Alhama de Granada – Jayena (5:34h; 28,5 km; h:434m; o:446m)

Al gauw na het verlaten van het hotel (10.11h) ontdekten we dat de bordjes vervangen waren. Ze geven niet langer de tijden tussen de dorpjes aan (zoals we die ook in Cicerone’s “Walking in Aldalucia” vinden), maar het aantal kilometers. Pas op: nog steeds wordt het aantal meters ìn de dorpjes op deze manier niet meegerekend.

Voor de zesde keer liepen we door de kloof en opnieuw vonden we hem schitterend.

We kozen wèl voor de snelste weg, er lag immers nog een stevig aantal km’s voor ons en zo’n eerste dag moet je toch ook weer een beetje inlopen. Een belangrijke reden om de prachtige Satan’s trappen, letterlijk, links te laten liggen (zie 2009).

Verder hadden we ook wel enige haast: er is geen overnachting in Arenas del Rey (dat via de GR7 op 23 km van Alhama ligt) en de camping ligt 7km buiten de route. Ook had men ons in "La Seguiriya" op het hart gedrukt dat er, anders dan Dirk Huyge dacht, géén overnachting was. Er zat dus niets anders op dan in één keer dòòr te lopen naar Jayena. Dan kwam er volgens de bordjes nog eens 16km bij (volgens mij -zie later- meer dan 19km) en dat is dus niet of nauwelijks op één dag te doen. En daarom kozen we ervoor het stuk tot Arenas del Rey langs de weg te doen; dan zouden we later wel zien of we verderop over de GR zouden gaan.

Alhama de Granada - Arenas del Rey - Fornes - Jayena

 

Hoogteprofiel Alhama (895m) - KM7 (1030m) - Jayena (900m)

 

Even na El Ventorro gaat de route van de weg weg, naar rechts. Bij KM6 blijkt een overnachting/restaurant te zijn. Volgens de kaart zou dat Cortijo Aloma zijn, een OdT-kaartje van vorig jaar suggereert Cortijo Moyano (676.474.443). Google situeert deze overnachting op een heel andere plaats, maar voegt eraantoe dat het om een benadering gaat. Even verder namen wij onze eerste pauze, met uitzicht op de Sierra Tejeda.

 Rechts een veld vol klaprozen!

Vijftien minuten verder komt de GR even bij.

Acht minuten later nemen we de afslag naar Arenas, waar we even door half twee aankomen bij de bar. Hiervanuit zou je dus naar de camping kunnen gaan, lopend of m.b.v. een lift. Ik had via de weg verder willen gaan, maar de aanwezige jonge Spanjaarden weten mij in het Spaans en een beetje Engels te melden dat de route mij ook naar Fornes kan brengen. Zo volgen we de bordjes en paaltjes. Merkwaardig is dat we twee afkruisingen passeren. De tweede was die van de route zoals in de boekjes ("Walking", maar ook "Senda Granadina W") wordt aangegeven. We liepen hierna nog 2 km door, grofweg naar het zuiden, in de hoop dat er een mooie afslag naar het oosten te vinden zou zijn. (zie het bovenstaande foto-kaartje). De kaart suggereerde zo'n mogelijkheid even voorbij de Venta de la Manana. Daar was inderdaad een splitsing, maar zonder markering. De westelijke afslag, werd ons later verteld, had ons terugvoerd naar Játar. De oostelijke bracht ons bij een slagboom en daarna bij een voorde door de Arroyo Anales. Zodra ik die naderde, sloegen aan de overzijde (voor ons onzichtbare) honden aan. Met de dazer gewapend stak ik de voorde over. Toen echter bleek dat het water voor Jacomines schoenen te hoog stond, zijn we teruggekeerd naar de tweede, (dus afgekruiste) afslag (zie onder). Die hebben we genomen.

Wie snapt wat hier aan de hand was, mag het zeggen. (Dit uitstapje heeft ons 4km extra gekost. Als we langs de weg of via de éérste afgekruiste afslag naar Fornes waren gelopen had dat nog eens een

½ km gescheeld.)

Nu kwamen we, na ongeveer een kilometer, bij het hek waar je volgens de route doorheen moet (zie "Senda W"), maar dat volgens "Walking" (en ons) onpasseerbaar afgesloten is. We kozen nu voor de voortzetting die de dames Shirra & Lowe voorstelden en die ook als route door http://www.rutasyviajes.net/gr-pr/gr7/gr7-index.html geleverd wordt.

Na een korte pauze rond 16.30h kozen we bij een T-splitsing voor "rechts". Volgens Google-Earth liep er tegenover een huis een paadje dat je snel naar Fornes bracht. Dat bleek in de praktijk toch lastiger dan het thuis had geleken. We hadden mazzel: er kwamen uit het huis enkele dames die, nadat ze begrepen hadden wat wij zochten, ons voorstelden hen te volgen. Het paadje bleek een richel langs een irrigatiekanaal (een "acequia", iets wat we laatst nog een "levada" hadden genoemd). Aan het eind daarvan wezen ze ons een pad dat, met éénmaal links en éénmaal rechts, naar Fornes leidde. Aldaar gaf men ons aan hoe we de GR-3302 konden bereiken. Het was daarna nog 3km (en een pauze van ong. 8 minuten) vòòrdat we, om 18.03h het hotel aan het begin van Jayena binnenstapten. Men had er plaats voor ons; de eerste dag zat erop.

We hadden 28,5km afgelegd, waren 7:51h buiten geweest en daarvan 5:34h actief. (Volgens de kml-route van bovengenoemde website waren we nu 19,9km van Arenas del Rey. Wie het GR-traject van Alhama naar Jayena in één keer wil lopen moet er dus op rekenen dat hij ong. 44km moet afgeleggen.)

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zondag 30-5-2010, dag 2: Jayena – Albuñuelas – Restábal (6:01h; 24,8 km; h:569m; o:720m) 

We hadden geluk. Er moest iets aan het hotel worden veranderd. Daarom werd er vandaag vroeg gestart, door hen èn dus door ons. Na een Spaans ontbijt konden we om 8:38h vertrekken!

Ook om andere redenen zou het een gedenkwaardige dag worden. Nagestaard door de marktende bevolking van Jayena gingen we welgemoed op pad, pas na het dorp onze kleding aanpassend aan wat een warme dag beloofde te worden. Na deze korte stop duurde het ongeveer 20 minuten vòòrdat Jacomine zich afvroeg waar haar stokken waren. Die stonden rustig op haar te wachten bij onze verkleedstop en dus moest ik terug naar de oostkant van het dorp, dat was 1,75km terug. Ik weet dat zo zeker omdat ik dat stuk (dus) nog 2x heb gelopen en wel in 29 minuten, en dat was niet verstandig, want na 5 minuten rust dacht ik verder te kunnen gaan. Nog eens 5 minuten later heb ik alsnog 10 minuten rust genomen. Te laat. Ik had een enorme kramp in mijn linkerkuit. Het geluk was dat de rechter, die ervoor verantwoordelijk was dat we de tocht door de Eifel moesten afbreken, zich keurig hield, maar dat betekende niet dat het risico van afbreken nu niet aan de orde was. Hierbij kwam dat het op deze weg, anders dan gisteren, vaak niet mogelijk was om naast het asfalt te lopen. Om kort te gaan: tot aan Bubión speelde "de kuit" van tijd tot tijd nog op.

Af en toe rust nemend kregen wij even door half één een buitengewoon plezierige verrassing: na tien kilometer asfalt ging de weg (de GR-3302 nog steeds), na kruising met de A-4050, over in een (breed) pad ("camino forestal"), met schitterende uitzichten.

(Voor wie tussen Jayena en Albuñuleas deze route zou verkiezen boven de GR7 (die hier immers minstens 31,5 km is): tussen KM8,5 en KM5,5 is er een bruikbare afsnijding van de GR-3302, Cañada Real de Jayena. Het scheelt weer 3 km asfalt.)

Jayena - Albuñuelas

 

 

 

 

 

Hoogteprofiel

Jayena (900m) - 1e afslag (1354m) - Albuñuelas (730m)

en [hieronder]

Albuñuelas - Restábal

(530m)

 

 

 

 

 

Bij een eerste afslag gaf een bordje netjes aan hoe je verder naar Albuñuelas moet, maar bij de tweede was dat niet zo. Gelukkig is de kaart onverbiddelijk, je moet daar naar links.

Wie zich al lezend heeft afgevraagd, waarom we niet "gewoon" aan het begin van de Sierra Nevada (Lanjarón of Nigüelas) waren begonnen ... in feite was dat vanwege de kloof van Alhama èn wat je op de onderstaande foto kunt zien: het nàderen van de Sierra Nevada leek mij (bijna) even bijzonder als het gebergte zelf.

Een kilometer later hadden we 3h gelopen en er 14,4km op zitten. Drie kwartier later waren we bij de Cortijo de Lobo en tegen half vier "boven" Albuñulas.

Met behulp van de PDA koos ik voor de C/Horno, waar zich Casa Azul zou bevinden. (Deze B&B had ik onderweg al enkele keren vruchteloos gebeld.) De PDA stuurde ons langs een fraai paadje omlaag, tot in de C/Horno. Aanbellen op nr.8 leidde tot onrust in het hele straatje: wat zocht ik daar? Nadat ik dat had uitgelegd, meldde men mij dat Casa Azul niet in de C/Horno van de Barrio Bajo was, maar in de C/Horno van de Barrio Alto (het eigenlijke Albuñuelas). Nu was het moment gekomen om B&B El Cortijo del Pino te bellen. Deze was immers wel in de buurt, maar ... vol (vertelde men mij in het Nederlands. Ook Casa Amelia ("Walking": La Casa) was Nederlandstalig, maar niet beschikbaar, we moesten dus nu naar het westen, naar Casa Azul.

Daar tenslotte aankomend, meldden buren dat de eigenaren in Engeland zaten, maar dat er een andere B&B was in een straatje verderop (de C/de la Estaçion). De buren hiervan wisten, na ons aanbellen, te vertellen dat ze weg waren [om te wandelen], maar zeker vandaag nog terug zouden komen. Bijna drie uur hebben we op het naburige pleintje ieder twee caña's verwerkt en uitgerust. We hadden tot nu toe 5 uur gelopen.

Albuñuelas - Restábal

Het viel niet mee "rustig" af te wachten wat er zou gebeuren. Om 19:17h kozen we ervoor een suggestie van een barman te volgen: we gingen via de GR-3208 dòòr naar Restábal, waar immers, volgens "Walking" twee overnachtingsmogelijkheden zijn: Bar Jovi en het Meson Dispensa del Valle. Aan het begin van Restábal stelden we vast dat de GR-route niet over de weg ging, zoals allerlei kaartjes suggeren, maar langs de Rio Albuñuelas moet lopen. Onze eerste aanwijzing dat niet alleen de bòrdjes van de GR veranderd waren.

Om 20:20 kwamen we bij Bar Jovi aan. Volgens Shirra & Lowe was dat vier kilometer en 0:55h , maar wij hadden er 1:03 voor nodig gehad en de GPS hield het op 5,5km. Dat was niet zo gek: Jovi en het Meson bleken [net als de bar in Albuñuelas] achterin het dorp (volgens onze kaart, maar niet in Google; zie boven, in El Valle) te vinden. Het bleek één organisatie, en ... er was overnachting, in een prachtige casa met een fraai uitzicht!

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

maandag 31-5-2010, dag 3: Restábal – Nigüelas (2:55h; 12,0 km; h:501m; o:90m)

Na een redelijk ontbijt in het Meson leverden we de sleutel in (9:42h) en gingen op weg naar Melegís. De eerste verrassing kwam direct na het verlaten van het dorp. De route verliet de weg aan de linkerkant en voerde ons even langs de Rio Dúrcal. We slingerden vervolgens door sinaasappelgaarden, waar Jacomine het medelijden van een oude Spaanse dame kreeg: deze voorzag haar namelijk van 3 "naranja's". (Het deed ons denken aan onze meloen-ontmoeting in de Provence: "Pourquoi, monsieur?" "Pour manger!")

Een bordje bij de ingang van Melegís (langs de Rio Torrente; om 10:21h) interpreteerden we verkeerd: we dachten het dorp in te moeten. Dat kwam goed uit, immers: lekker .... koffie. Dat was een vergissing, wat er aan barretjes was, was dicht.

 Vlak voor Melegís: vòòr de rivier moet je naar links

 (hoewel een bordje iets anders doet vermoeden ...)

Uit het kaartje hieronder blijkt dat we toch nog even doorliepen. (In het totaal leverde dit 2x 1,3 km extra op en koste het ruim 1h om weer op de route te komen. Deels ging deze op aan oriëntatieproblemen.) Enerzijds kozen we hiervoor omdat de kaart suggereerde dat er even verder een mogelijkheid was terug te buigen naar de route. Dit bleek een acequia te zijn die zo begroeid was dat we daar met onze rugzakken niet doorheen konden. Anderzijds had ik op basis van wat de kaartjes als GR7 aangaven het idee opgevat dat het misschien het mooist/handigst was om via de noordkant van het Embalse de Béznar meteen naar Lanjarón te lopen. Jacomine vond dat niet zo'n goed idee, zodat we tenslotte op onze schreden terugkeerden, een stukje langs de Rio Torrente liepen en twee van de sinaasappels soldaat maakten.

Restábal - Melegís- Murchas - Nigüelas

Hoogteprofiel

Restábal (530m) - Melegís- Murchas - Nigüelas (960m)

In Murchas namen we, na wat inkopen [ook hier was de bar dicht], de definitieve beslissing verder te lopen naar Nigüelas. Ik belde daarom naar Casa Espalanda (B&B-NL). Dit staat niet in "Walking", maar had ik van internet (C/ los Rosales 10; +34-958.777.751 & +34-617.207.469; zie ook http://www.espalanda.com).

Na een vraag in het Spaans of we Engels konden spreken, werd de conversatie wel heel gemakkelijk: het kon in het ABN. Zo, dat was geregeld.

Hierna ontdekten we dat ik niet de enige was die vond dat de (oude) GR7 te dichtbij de grote weg liep: men had hem ong. een halve kilometer naar het westen verlegd. We kregen onze eerste hoogtestage te verwerken. Via een felle klimpartij (we kwamen om 12:55h "boven") ...

 Jacomine is "in het zadel" zichtbaar

... kwamen we op een pista die over de E-902 heen leidde. Vervolgens ging het door de boomgaarden ...

 (... en weer zo'n schitterend uitzicht op de Sierra Nevada)

... naar het zuidelijkste café (El Rincon de Miguel) van Nigüelas. Na een drankje (14:18/4:50h) ging het Espalanda-adres in de PDA en koersten we op de C/los Rosales af. We kwamen daar om 15:14h aan. Het bleek een uitstekende overnachting te gaan worden, zoals elders al genoteerd: met een prachtige kamer, een terras met schitterend uitzicht (en een minizwembad). Aanbevolen!

Voor het eten gingen we weer naar El Rincon, waar de maaltijd ons uitstekend smaakte. Een hond en kat gaven een voorstelling: hij joeg haar de boom in en vloog erachteraan. Maar ja, hoe komt een hond uit een boom?

Vervolgens hebben we een rondje dorp gemaakt en een waypoint gezet bij het begin van de Camino de la Sierra, het begin van de route  van ...

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dinsdag 1-6-2010, dag 4: Nigüelas – Lanjarón (4:30h; 20,1 km; h:611m; o:908m)

We bleken het waypoint (voorlopig) niet nodig te hebben, zo moeilijk is de weg vanuit C/los Rosales naar de Camino niet. We vertrokken om 9:04h, na een verrukkelijk (en uitstekend verzorgd) ontbijt. Na het oversteken van de Rio Torrente (9:15h) wachtte ons de eerste verrassing: we gingen niet in oostelijke richting en scherp omhoog, maar naar het zuidzuidwesten, slechts langzaam stijgend. We werden via de Molino del Sevillano (9:37h) naar Acquias geleid. Daar vonden we het enige bordje in eerste instantie niet en iedere bewoner die we vroegen hoe je naar Lanjarón moest lopen, kwam niet verder dan ons voor te stellen langs de snelweg te gaan of de bus te nemen. Toen we aan het eind van het dorp waren aangekomen en de bushalte zagen, begrepen we dat we verkeerd zaten. We hadden een Engels gezin nodig om dat enige bordje te vinden: direct aan het begin van het dorp, aan het eind van de straat; bij binnenkomst van het dorp aan je linkerhand. Misschien staan die twee dames dan er nog steeds voor! In het totaal kostte dit ons ongeveer 800m en 10 minuten aan oriënteren en vragen.

Nigüelas - Acequias - Lanjarón

Hoogteprofiel

Nigüelas (960m) - Acequias - HP1 (1280m) - HP2 - Lanjarón (675m)

We bleven stijgen, maar schoten t.o.v. Nigüelas niet echt op: na 1½h lopen waren we (hemelsbreed) nog steeds maar 1km van ons waypoint weg.

 Nigüleas, na anderhalf uur lopen Jacomine, middenin de karst

Op ong.1100m hoogte kwamen we bij de oorspronkelijke GR-route aan. Daar in de buurt namen we onze eerste echte pauze (10:50-11:11h). Het pad steeg daarna verder tot 1280m. Dat gebeurde bij een volkomen overgroeid bordje dat ons naar rechts verwees. Ik heb dat voor onze volgers (Dirk enzo) vrijgeprepareerd.

Na een daling tot 1110m ging het hierna weer omhoog. We namen een tweede rustpoos (12:27-12:50h) bij de bron Icona (formeel geen drinkwater).

Al gauw daarna kwam het tweede hoogtepunt (1200m, bij de Barranco de la Encina Real, om 12:54h). Daarna daalde de weg, soms in scherpe haarspeldbochten tot in Lanjarón.

We stopten nog bij de Alberque (die op de kaart [en in de Senda Granadina-M] is terug te vinden als (Cortijo de) Pedro Calvo; 13:31-13:52h) en in het enorme zigzag-geweld, een stuk lager (14:56-15:09h). Om 15:45h kwamen we in Lanjarón, in Hotel España aan: een aanrader.

(Dat geldt niet voor de OdT: de dame kan niet klokkijken en is mogelijk geschikt voor Balneario-gangers. ("La Oficina de Turismo de Lanjarón estaba sin alguno valor".) 

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

woensdag 2-6-2010, dag 5: Lanjarón – Cañar (2:17h; 8,8 km; h:614m; o:247m)

Deze dag gingen we pas om 9:37h aan de wandel. Na wat inkopen bij de supermercado duurde het tot 10:02h voordat wij (buiten Lanjarón) het bordje "Cañar 7 km" hadden gevonden.

 Om 10:06h

Om 11:08h waren we bij het punt waar de GR142 de route kruist, het einde van een felle klim. Ter gedachtebepaling: we zijn deze dag van 9:37 t/m 13:55h actief. (De temperatuur was ong.32 graden, iets koeler dan de vorige dagen) In die 4:18h maken we drie stops van tezamen 0:57h. Volgens de GPS hebben we echter maar 2:17h gelopen. Dit betekent dat we meer dan een uur (2:01 minus 0:57) bezig zijn geweest met korte "adem" en/of oriëntatie-stops. Grofweg verloren we 20 minuten in dit eerste deel. Met een stijging van 250m over ong. 1½ kilometer en nogal wat oriëntatieproblemen is dat goed te begrijpen. Hierna verliezen we weer ong. 20 minuten tussen het kruispunt en de Barranco del Cañuelo: begrijpelijk, een stel nomaden had hun voertuig rond een GR-paaltje geparkeerd, waardoor we omlaag liepen ...

... naar een huisje waarvan de eigenaar op mijn vragen slechts "Arriba, arriba" riep. Hierna namen we de eerste pauze (11:37-12:00h); we waren al 1:19h actief en 5,6km bezig (de hoogte: 918m).  Hierna kregen we de eerste pad-problemen. We raakten uit het zicht van elkaar en moesten later beiden bekennen dat we blij waren dat de ander niet zag in welke netelige positie we ons bevonden en hoopten dat de ander een bruikbaarder "pad" had gevonden. Uit het feit dat we niets (niemand) hoorden wegglijden, hadden we daar wel enig vertrouwen in.

Lanjarón - Cañar (GPS stond eerste 300m niet aan)

Hoogteprofiel Lanjarón (675m) -

Cañar (1045m) 

Tussen dit moment en de volgende stop, bij de Barranco de Hundideros [die Shirra & Lowe de Barranco de la Peñas noemen ("often dry" [blz.200], maar dit keer bepaald niet!)] (12:35-13:04h; 1:44h gelopen, 7,1 km onderweg), verliezen we ong.10 minuten. Dit keer is dat voornamelijk omdat we de gewoonte ontwikkelen de "landslides" e.d. voorzichtig te nemen.

Ook in het laatste stuk tot aan Cañar verliezen we om die reden nogal wat tijd, maar ook hebben we nog een oriëntatie-probleem ong. 10 minuten voor we het dorp bereiken. Na een korte rust (5 minuten) lopen we door tot het kerkplein.

Daar zegt Jacomine dat het (voor vandaag) genoeg is. Ik bel Alpujarras Accomodation B&B, die echter meldt "vol" te zijn. Maar hij, Robert, komt eraan, om te vertellen dat hij een vriend heeft die B&B aanbiedt, maar wel voor een buitensporige prijs (zo zei hij het niet letterlijk). Hij belt en vraagt ernaar: €119 voor de B&B "El Cielo de Cañar". We zien dit keer weinig  alternatief (want realiseer je dat ook La Mua (aan de C/de los Alamos) dagprijzen van €100-200 vraagt [zonder desayuno, maar wel voor hele casas]). Een alternatief zou het Nederlandstalige La Huerta in Soportújar zijn (€50 per nacht). Enfin, we lieten ons met de auto ophalen en ... tsja, voor zo'n luxe is veel geld nodig. Voor het optrekje gold dat nog in sterkere mate.

 De sokken hangen vòòr onze kamer te drogen

We ontmoetten er ook nog een Amerikaans stel.

(Overigens: bestudering van het hoogteprofiel maakt duidelijk dat de GPS tijdens het lopen, na Lanjarón, twee maal heeft uitgestaan: na ong. 45 minuten en na ong.1:35h; resp. na het stijgen en dalen. In beide gevallen moet dat zijn gebeurd na een oriëntatiepauze. Gelet op het hoogteverschil tussen de verticale stukjes kan het nooit lang zijn geweest. Ik heb er geen aantekeningen meer van.)

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

donderdag 3-6-2010, dag 6: Cañar – Bubión (3:51h; 13,3 km; h:706m; o:430m)

Enfin, we lieten ons weer met de auto naar het kerkplein van Cañar en brengen en startten daar om 9:01h. Na het verlaten van het dorp ligt er een schitterend pad voor ons dat slechts een paar keer voor wat probleempjes zal zorgen.

Na ongeveer anderhalf uur staan we voor de Rio Chico, dus bij Dique 24 (op 1145m).

Tien minuten zijn we bezig met het zoeken van de beste manier van oversteken. We kiezen er uiteindelijk voor de twee dwars-over-liggende boomstammen te gebruiken.

Ieder andere keuze zou voor natte sokken hebben gezorgd.

Cañar - Soportújar - Pampaneira - Bubión

Hoogteprofiel Cañar (1045m) - Dique 24 (1145m) - Soportújar (920m) - Pampaneira (970m) - Bubión (1325m) 

 

Een kwartiertje later namen we tien minuten pauze, om daarna verder te gaan langs een acequia.

 Nog even verder: een steenmannetje

Om 11:00h kwamen we bij de Mirador de las Eras in Soportújar aan. Vijf minuten later zaten we op het marktplein en kozen voor een cola. Tegen half twaalf gingen we weer op weg, maar aan het eind van het dorp kregen we te maken met een oriëntatieprobleem: de twee kaarten (Ed.Alpina en Penibetica gaven bij het verlaten van het dorp verschillende routes aan. Een bordje was los en leek voor Alpina te kiezen. Nader onderzoek gaf aan dat dit niet juist was. We plaatsten het bordje in de juiste richting (o.m. voor Dirk Huyge) en vervolgden onze weg.

Zes minuten later mochten we de weg verlaten.

Twintig minuten later, het pad liep boven en parallel aan de weg, pauzeerden we een half uur bij een boom. We hadden inmiddels bijna 2h gelopen; het was 32 graden.

Ruim een half uur later was het opnieuw tijd voor een stop, lekker in de schaduw. Om wat meer rust-ruimte te hebben, ook voor onze volgers, heb ik daar nogal wat dode bosrank verwijderd.

Toen we weer verder gingen, bleek ook op het pad dat er in geen maanden iemand overheen was gegaan. We liepen tot over onze knieën door de (bloeiende) planten. Het was vooral het kruipertje (muizengerst, Hordeum murinum) dat bij Jacomine een allergische reactie deed optreden.

Een kwartiertje later passeerden we een geruineerd huisje.

Jacomine kreeg steeds meer last van haar huid (en de onoverzichtelijkheid van het pad). We kozen daarom voor een medicinale stop van 20 minuten. Iets meer dan 10 minuten verder kwamen we bij de weg, anders dan Ed.Alpina aangaf. Na enig oriënterend onderzoek gingen we verder over de brug en langs de electriteitscentrale. Het duurde nog 25 minuten (!!) voordat we het dorp Pampaneira binnenkwamen. We hadden 11,5km gelopen in 3:17h, zonder omwegen e.d..

Het werd tijd voor een colaatje en een bezoek aan de Oficina de Tourismo. De man aldaar nam alle tijd voor me: Ja, de Mulhaçen was te beklimmen/belopen, maar niet via de standaardroute via Capileira en La Cebadilla. Ik concludeerde daaruit dat het dan alleen mogelijk was via Trevelez en dat ons dat 3 dagen extra zou kosten, waardoor La Puebla niet meer te halen was. Niet echt aanlokkelijk. (Latere bestudering van de kaart gaf nog een andere mogelijkheid: via El Hornillo, maar toen waren we al in Portúgos. Overigens meldde de man ook dat er problemen vòòr Trevelez waren: de GR7 was er weggespoeld. Ook de pista daarboven (waarover de GR142 gaat), zou daar verdwenen zijn.

 In Pampaneira:

Na een pauze van drie kwartier gaf Jacomine aan dat ze de moed voor Bubión nog wel had. Daar moet je niet gering over denken: Bubion ligt 250m boven Pampaneira, volgens de boekjes zou je daar 50 minuten over moeten doen. Zelfs met 12 minuten rust onderweg deden we het in iets meer dan 40 minuten. Het pad was af en toe in slechte staat.

Om 16:25h bereikten we Hostal Las Alpujarras, ...

... dat we herkenden als één van de onderkomens van 6½ jaar terug. We kregen een redelijke kamer met een terras waarop de was goed uit kon hangen. Eten kun je er niet, maar langs de carretera is Restaurante "Teide", een bar met aardige mensen, goede bediening en lekker eten.

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vrijdag 4-6-2010, dag 7: Bubión – Busquístar – Pórtugos (4:23h; 12,4 km; h:446m; o:641m)

De volgende ochtend, bij het desayuno hoorden we Frans praten. Al gauw bleek het een Frans-Nederlands stel, waarna de communicatie tweetalig verliep.

We gingen om 9:31 op weg naar Busquístar. Na 40 minuten stonden we op 1550m en hadden een schitterend uitzicht op Pampaniera en Bubión (met in de verte Capileira) onder ons.

We liepen nu een stuk GR7 dat we (tot Pitres) ook in december 2003 hadden gedaan. Toen hadden we er 5 kwartier voor nodig. We deden er nu 2 minuten langer over en inderdaad ... de route lopen ging in deze periode helemaal niet gemakkelijker dan toen; deels door de temperaturen (na 12h was het prettig wanneer je in de schaduw kon lopen, in deze dagen liep de temperatuur tot rond de 30º op), deels door de beschadigingen van het pad. Mogelijk speelde ook mee dat we nu wat meer dan alleen dagrugzakjes liepen te sjouwen. Na zo'n 80 minuten waren we in Capilerilla en nog geen 10 minuten later in Pitres. Daar was markt en op een terrasje dronken we een verfrissend colaatje.

Bubión - Capilerilla - Pitres - Atalbéitar - Pórtugos - Busquístar

Hoogteprofiel

Bubión (1325m) - Capilerilla (1350m) - Pitres (1250m) - Atalbéitar (1115m) - Pórtugos (1275m) - Busquístar (1160m)

Even buiten Pitres moesten we de Rio Bermelo oversteken. Van de voorde was weinig over en met de huidige waterstand ook een uitdaging.

Rond kwart over twaalf kwamen we in een uitgestorven Atalbeítar aan. Uitgestorven? Nee .... enkele katten namen de honneurs waar en ontvingen passanten op waardige wijze. We hadden er toen 6,9km op zitten, binnen 2 uur.

Een half uurtje later waren we bij de "uitgang" van Portúgos: een openbare (en openlucht) fitness-opstelling, tevens mirador .

De situatie is daar als volgt: het laatste deel van de route is weggeslagen en daarom kom je aan de rechterzijde van deze mirador uit. Als je daarna naar links gaat, loop je langs de oorspronkelijke aankomst het dorp in en vind daar merkjes die je uiteindelijk naar een pad leiden dat via een bocht langs de weg naar de Fuente Agria leidt. Maar als je vanaf de mirador de weg ±150m naar rechts volgt, vind je ook een merkje. Er zijn dus twee oplossingen. We kwamen op een bijzondere manier in de gelegenheid dit alles rustig uit te zoeken.

Na zo'n 25 minuten pauze maakte we ons op voor de "rechter" oplossing, langs de weg. Na de Fuente wordt je, via een steil klimmetje naar een pad geleid dat in feite als een "raccourci" te beschouwen is. Tenslotte kom je weer op de weg uit, vlak voor Busquístar.

Daar ontdekten we dat onze overnachting van 2003 (José Antonio) nu zijn casas per week verhuurde. Telefoneren gaf overigens "geen gehoor". Geen nood: er was ook nog een "Casa Sonia", die duidelijk zichtbaar adverteerde (zie onder). Wel, bellen: "geen gehoor". Dàn haar adres in de PDA en ernaar toe ("at the bottom of the village", "Walking", blz.209). Aangebeld: "geen gehoor".

Geen nood, er is ook nog hotel**Alcazar ("Walking", blz.209), dus weer omhoog. Geen "Alcazar" te vinden, maar wel een bord met Hotel"Alcazaba", op 15 km (!!!).

Tijd voor een colaatje èn nadere info. Dus naar de bar langs de weg. De barman en de overige aanwezigen waren uiterst vriendelijk en het feit dat één van hen rudimentair Engels en Frans sprak versnelde de info-uitwisseling niet in geringe mate.

Het mobiele nummer van Sonia was in de bar aanwezig. Haar gebeld, ze sprak Engels en het was dus snel duidelijk dat ze morgen pas weer in het dorp zou zijn. Ik had naar een andere oplossing te zoeken.

Hoe zat het dan met het hotel? Wel, dat heette echt "Alcazaba" en lag wèl in de gemeente Busquístar, maar 5-6 kilometer voorbij Trevelez. Dat heb je zo, als de gemeentegrenzen gelijk opgaan met de hoogtelijnen. (Grappig was dat we die grenzen twee dagen later in de vorm van hekken zagen lopen.)

(Ook meldden zij de problemen met de GR7 vòòr Trevélez, naar hun idee moest je ter plekke maar een oplossing zien te vinden.)

Poeff, wat nu?

De dichtstbijzijnde oplossing was Portúgos met zijn 2 hotels. Teruglopen hadden we op Madeira geleerd, dus .. daar gingen we, nog eens 2,2km (in 34 minuten). 

In dat dorp kozen we voor de "Mirador de Portúgos", ...

... maar misschien is "Nuevo Malagueño" toch een betere oplossing (Controleer dan wel of je er kunt eten.)

Wat maakt ons wat negatief over de Mirador? Wel, met de kamer was niet zoveel mis: zelfs met een redelijk balkon. Maar rond het eten ging er wel wat mis: de tempo van opdienen lag erg laag en waar we gamba's en rage bestelden, kregen we rage en calameres. Het duurde even voor we dat in de gaten hadden en toen zaten we alweer enige tijd alleen.

Want ... in bijna alle officiële overnachtingen (hotels enzo) waren we de enigen; dat de Spaanse toeristische economie nog wat voorstelt, is deze voorzomer vooral aan ons te danken geweest.

Maar goed, omdat we 's nachts de enigen in het gebouw waren, hadden ze ons maar opgesloten. Hoewel men de vorige dag had gezegd dat het desayuno om 9:00h geserveerd zou worden, konden we pas om 9:43h op weg. Wie weet wat een desayuno voorstelt, begrijpt dat ze 9:00h bij lange na niet hadden gehaald.

(Verder hadden we ook nog een probleem met het sanitair: het spoelwater van het toilet liep voortdurend door. Het lukte mij dat op te lossen, maar de volgende ochtend bleek de klok niet meer omhoog te krijgen te zijn. Toen ik dus maar wat harder aan de ketting trok, brak deze. Voor verdere spoelbeurten gebruikten we een bakje uit het afvalemmertje. De toiletten beneden zaten achter de afgesloten deur.)

Portúgos is overigens een alleraardigst dorpje.

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zaterdag 5-6-2010, dag 8: Pórtugos – Busquítar – Trevélez (4:42h; 18,6 km; h:867m; o:665m)

En zo liepen we het stuk Portúgos-Busquístar voor de derde keer, nu bleek de lengte 1,9km (ander begin- en eindpunt) en deden we het in 24 minuten.

(Iets wat we regelmatig vaststellen: aan het eind van de dag gaat het tempo omhoog.)

Onderweg nog aan een boom aan de linkerkant van het pad een briefje achtergelaten voor Dirk Huyghe. Naar mijn inschatting zou hij tot Busquístar kunnen komen. (Dat lukte overigens niet: het bleef bij Pampaneira.) Dirk overigens is een Vlaming die evenals wij de GR7 loopt, maar in kleinere porties. Hij startte in deze periode bij Riogordo en zou tot Trevelez lopen, om daar de bus te pakken. Die zou hij dan, zoals de lezer zal zien en wij deze dag ontdekten, waarschijnlijk gemist hebben.

Pórtugos - Busquístar - Cortijo Roza Garcia - Barranco de la Bina - Trevélez

 

Hoogteprofiel Pórtugos (1300m)- Busquístar (1185m) - Cortijo Roza Garcia (1660m) - HPt (1730m) -Barranco de la Bina (1580m) en (1760m) - Trevélez (1530m)

Na Busquístar gaat het in eerste instantie steil omhoog. Na enige tijd zagen we voor ons uit een man met muildier (of -ezel), maar we hebben hem niet kunnen inhalen.

Na ruim een uur namen we onze eerste stop: we hadden er bijna 4km op zitten. We hadden een prachtig uitzicht over de vallei ten zuiden van de Sierra Nevada.

Een Engelsman die er een trainingsrondje liep, kwam zich even op de hoogte stellen van onze bedoelingen. Over problemen rond de GR7-route was hem niets bekend.

Nog eens drie kwartier later, bij een steil stukje, achterhaalden we een paar dat (later) Nederlands bleek te zijn (en met een SNP-handleiding liep). Iets verder maakten we een korte stop.

Een kwartier later kwamen we bij de Cortijo de la Roza (de Garcia) op 1660m. Het Nederlandse paar ging hier omlaag. (Hier zouden wij ook weer terugkomen! In Bérchules zien we dat paar nog terug.)

Eerst stegen we tot 1730m tot een punt waar het pad steil omlaag ging. Het voerde ons naar de Barranco de la Bina (1580m) ... waar het pad ophield. Dus, na wat foto's, ...

... terug naar de afslag. Daar nu weer omhoog via de pista (en de GR142). Ik herinnerde nog even aan de opmerking van de OdT-meneer van Pampaneira, maar Jacomine wilde eigenlijk niet geloven dat zo'n piste in zijn geheel zou kunnen zijn weggeslagen. (En eigenlijk dacht ik daar wel onderlangs een mogelijkheid te vinden, zoals in de bar in Busquístar was gesuggereerd.)

Nou, met dat geloof kwam het vanzelf goed: na tien minuten stonden we op 1760m opnieuw voor de Barranco de la Bina, kansloos.....

 Restant van de weg aan de andere kant van de rivier

We moesten dus terug naar de bovengenoemde Cortijo. (We hebben deze dag zo'n 5,8 km meer gelopen dan nodig was geweest als de een of andere Spanjaard aldaar een klein bordje had gezet, of wij niet zo optimistisch waren geweest.)

 We zijn op de terugweg naar de cortijo (rechts) alwaar je

 dan (van hieraf gezien) naar links moet afslaan

Na daar een rustpauze van zo'n 20 minuten te hebben genoten, vertrokken we om 15:00h omlaag; we hadden inmiddels in ruim 3½ uur 13,6 km gelopen.

Na het passeren van een huisje (in aanbouw) liepen we nog een tijdje langs een acequia en kwamen binnen een half uur bij de weg, op 1450m. Pas drie kwartier later stapten we in de Barrio Alto van Trevelez Hostal F (=Fernando) binnen.

We hadden de 18,6km in 6½h afgelegd, ruim 1¾h rust genomen, waarvan bijna 1½ te documenteren is. De rest ging m.n. op aan adem- en oriëntatiepauzes rond de Cortijo en de Barranco (I).

Het was in het Hostal even zoeken naar de beheerder/eigenaar, maar .. er bleek ruimte (inderdaad, we bleken de enigen). Eten kon aldaar niet en deden we, even verder naar het oosten in het Meson de Jambón: uitstekend. We ontmoetten nog een tweede Nederlands paar. Zij kampeerden en waren deze dag naar boven geweest, tot aan de Laguna de  la Caldera. Hij werkte bij Carl Denig en heeft een militair verleden. Dat je in de bergen per dag meer dan 25km zou lopen, was z.i. dwaas; dat is interen op je reserves. Zeker waar, maar .... soms is het leuk te zondigen.

Mijn GPS kan hem niet bekoren: verkeerde verkoop-organisatie.

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zondag 6-6-2010, dag 9: Trevélez – Cádiar (5:30h; 21,9 km; h:713m; o:1324m)

Vroeg uit de veren, we eten wel onderweg. Het zal wel een lange dag worden; Senda Granadina-O schrijft immers: "La distancia entre Cádiar y Trevélez es quizás excesivamente larga para realizarla en un solo dia" (blz.85) en dat dan ook nog bij de gemakkelijker tocht van oost naar west. We zijn dan ook om 7:40h al buiten en 10 minuten later bij de brug over de Rio Trevélez, nog eens 5 minuten later starten we met de klim via het pad. Het landschap wisselt (brugje, prado, modder, voorde, bos, hek (gemeentegrens?), maar achter ons blijft steeds Trevélez zichtbaar ...

... en op gegeven moment ook het Hotel**Alcazaba; we zijn nu vast weer "terug" in Busquístar.

Rond 9:07h hebben we 1:10h gelopen (en hadden dus ong.15 minuten adem- en oriëntatiestops en oponthoud op een uiterst modderige plaats; we bleven er overeind!) en 4 km afgelegd.

Even later raakt Trevélez uit beeld, maar we blijven nog even stijgen, tot 1760m, dan zijn we bovenop de Loma de Juviles. Het is 9:55h en we hebben 5,7km afgelegd.

Hierna passeren we opnieuw een hek (gemeentegrens van Juviles, meldt Ed.Alpina) en zien een duinpieper.

Even door elven komen we in Juviles aan en maken een stop (met cola en tapa's) bij een tentje waar we op 24-12-2003 ook aankwamen. (Toen liepen we van Busquístar via Notáez en Cástaras naar Juviles en maakten Kerstnacht en -ochtend mee in een stal in de buurt van de Era del Llano.

Na een uitgebreide rustpauze vertrekken we om 11:38h, op weg naar Tímar, waar we rond half één aankomen.

 Onderweg naar Tímar

(We hebben dan drie uur en en kwartier gelopen en er 12,8 km opzitten.) Onze eerste echte eetpauze nemen we tegen kwart voor één, op 13,7 km. Hierna wordt het landschap (en het pad) uiterst onvriendelijk (karst-ig) en het koersen tamelijk lastig.

Tot de voorde lukte het allemaal nog wel, maar daarna klommen we omhoog langs een helling waar, achteraf gezien, het pad niet liep. Het kostte ons heel wat kracht en inspanning.

Trevélez - Juviles - Tímar - Lobras - Cádiar

Hoogteprofiel Trevélez (1530m) - Hpt (1760m) - Juviles (1260m) - Tímar (1080m)- Lobras (955m) - Cádiar (925m)

Maar uiteindelijk liepen we dan langs de acequia, ...

 De GR7 komt hier, iets voor ons, van rechts bij

... zoals blijkbaar de bedoeling was en kwamen rond tien voor twee bij een barretje in Lobras aan; we hadden 4:00h gelopen over 15,3km.

Na ons vertrek daar gingen we weer een klein uur op pad ...

...vòòrdat we een volgende stop maakten. Kwart over vier (na ruim 5:00h) zat er 20km op, maar het duurde nog 10 minuten voor we bij de Rio Cádiar kwamen. Daar was de verwoesting en het sprak voor zich dat er geen markering meer te vinden was.

Tien minuten later kwamen we op een pleintje aan en ben ik op zoek gegaan naar overnachtingsmogelijkheden. (Pas op: er is een C/Real die drie keer opnieuw nummert; waarschijnlijk heten ze officieel Real Bajo, Medio en Alto, maar dat staat niet op de bordjes en zo zoek je je een ongeluk. Koers "gewoon" op de kerk: rechtdoor liggen "Cádiar" en "Ruta de la Alpujarra", "Montoro" bevindt zich (schuin rechts) op de C/Isidro 20 en heeft redelijk goede kamers, ...

... maar het eten was maar matig. (Er was geen alternatief; alles was verder dicht.)

We hadden over het stuk Juviles - Cádiar 3:47h (looptijd) gedaan, heel wat trager dan in 2003 (3:09h); dat zegt iets over de huidige omstandigheden.

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

maandag 7-6-2010, dag 10: Cádiar – Bérchules (2:07h; 8,0 km; h:476m; o:110m)

's Ochtends ging Montoro later open dan was aangegeven. Omdat we 's avonds al betaald hadden, konden we toch nog om 8:26h vertrekken.

De route naar Narila staat op kaarten en "Walking" langs de rivier aangegeven, maar net als gister troffen we nauwelijks markering aan.

Pal voor Narila was de weg echt weg en moesten we dus terug. Rond 8:55h begonnen we aan onze herkansing. 

Cádiar - Narila - Alcútar - Bérchules

Hoogteprofiel Cádiar (925m) - Narila (990m) - Alcútar (1240m) - Bérchules (1300m)

Even later kwamen we bij een bordje dat naar Alcútar verwees en naar Agua Agría.

Volgens "Walking" zouden daar "stepping stones" en een "precarious bridge" zijn. Die konden we geen van beide ontdekken. Reden waarom ik even doorliep naar Agua Agría, maar zonder resultaat. We staken nu via een bouwsel over dat officieel daar niet voor bedoeld was (maar waarvoor dan wel?).

Ondanks het verbod zagen we aan het pad aan de andere zijde dat velen ons waren voorgegaan.

De volgende uitdaging was nu het oversteken van een zijrivier van de Rio Cádiar: een schitterend gepreprareerde boomstam met een heuse leuning.

(De rechterfoto is een "still" uit de spannende film: "Valt hij?"; misschein zegt het genoeg als je weet dat hij niet op YouTube geplaatst is.)

Hierna ging het fel omhoog naar Alcútar, waar we tien voor elf aankwamen. Om tien over elf passeerden we het hotel (Los Bérchules) waar we uiteindelijk terecht zouden komen, maar eerst maakten we een cola-stop en liepen we nog even door het dorp ...

... naar La Posada (van Miguel en Margreet, waar we in 2003 zo uitbundig waren ontvangen), maar enkele heren op het pleintje en een barman wisten mij te vertellen dat de zaak was overgenomen en geen overnachtingen meer bood. Vandaar de terugtocht naar Los Bérchules.

Wendy is daar de Engelse moeder van de eigenaar. Beiden waren later behulpzaam bij het voorbereiden van de volgende dag. De ontvangst was in alle opzichten uitstekend. Het was de enige overnachting waar roken verboden was.

Hier overnachtte ook het stel dat we op weg naar Trevélez hadden achterhaald. De afslag die wij bij de Cortijo de la Roza tenslotte hadden genomen, stond ook in hun beschrijving, i.v.m. met slechte toestand van de GR7. Dààr konden wij meer over vertellen. Zij op hun beurt meldden dat ze nogal aan het zoeken waren geweest om bij de weg te komen; daarover had hun beschrijving nu weer niets gezegd. Ze hadden, met alleen maar dagrugzakjes, meer dan 6 uur gelopen! Gister hadden ze nog een rondje bij Trevélez gemaakt en vandaag waren ze via de GRP direct van Trevélex naar Bérchules gelopen. (Wij kenden dat nog van 2003: zò waren wij van Bérchules naar Trevélez gegaan.)

We hadden vandaag maar 1:55h ècht gelopen, vanaf de 2e start; in 2003 hadden we over hetzelfde stuk 1:26h gedaan. Dat had niet in de laatste plaats te maken met het feit dat we hadden moeten klimmen, van 913 naar 1331m.

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dinsdag 8-6-2010, dag 11: Bérchules – Yegen (4:04h; 15,3 km; h:668m; o:907m)

In het hotel werd uitgetekend waar het pad aan de bovenzijde van Bérchules van de weg afbuigt. Toch kostte het ons veel moeite dat punt te vinden. Pal na een oranje-plastic hek met het bord "Prohibido el paso" staat een boom met (heel laag) een rood/wit merkje: daar begint het pad, weten we nu.

 Let op het merkje op de boom: rood-wit!!

De afdaling naar de rivier (opnieuw de Rio Cádiar òf de Rio Bérchules) en het brugje erover waren mooi, maar uitzonderlijk fraai was het pad dat daarna omhoog ging en dan ook nog eens lekker in de schaduw.

 Jacomine op een karakteristiek bergpad

Om 11:00h waren we op het hoogste punt: 1450m, om in het volgend half uur, grotendeels via een pista, af te dalen naar Mecina-Bombarón. Dat maakte een uitgestorven indruk, maar de bar op het dorpsplein was open. Een uiterst sjacherijnige jonge dame hielp ons aan ons colaatje, waarna we op stap gingen naar Golco. Hiertoe passeer je de school rechts en maak je ook een draai naar rechts.

Dan schrijven Shirra & Lowe (S&L): "Turn right at a T-junction..". Doe dat echter niet als het rechterpad op hoogte blijft èn er geen markering is. Dìt rechterpad gaat slechts naar twee woningen.

Houd als richtlijn: "continue on downhill going...". Het wordt na enige tijd een prachtig pad. 

Bérchules - Mecina Bombarón - Golco - Montenegro - Yegen

Hoogteprofiel Bérchules (1300m) - Rio (1200m) - Hpt (1450m) - Mecina Bombarón (1285m) - Golco (1020m) - Rio Válor (880m) - Montenegro (900m) - Yegen (1080m)

Ook na Golco blijft het pad, nu deels door boomgaarden, nog dalen (zie hoogteprofiel), ...

... tot aan de Rio Válor (880m). Misschien wat saai opnieuw te moeten melden dat ook hier de reguliere brug met aan- en afvoerroutes zwaar beschadigd waren en we dus via een provisorisch plankiertje de oversteek moesten maken.

 Over de noodbrug ... ... want de echte ...

Daarna is het 2½km naar Montenegro, maar wie daar een dorpje verwacht, wordt teleurgesteld: het is slechts een bordje dat verteld dat je met 2½km in Golco bent. Wij vonden het overigens een lastig stukje om te navigeren. Op sommige plaatsen was het pad volledig overgroeid. Op gegeven moment (36.58.11.76.N/3.08.06.21W) gingen wij in ZO richting waar het pad O en spoedig daarna OZO gaat. Toch kwamen we, iets links navigerend van de Ermita Fatima de Abén Aboo, bij het bovengenoemde bordje; op 0,2km van de Ermita (volgens een ander bordje). Die Ermita is overigens goed te herkennen als een groot, plat gebouw.

Hierna wordt het pad al snel een pista en ga je (meestal) omhoog, waarbij alle gelegenheid is te genieten van de omgeving.

 Terugblik

In ons geval moesten we wel even oppassen voor een bromfietser die, gelet op zijn gezichtsuitdrukking, eigenlijk sneller naar beneden ging dan hij wilde. Het liep goed af, om drie uur waren we bij de onderrand van Yegen.

Het is goed je te realiseren dat die dorpjes niet in de kilometertelling van de GR7 zijn opgenomen (ook bij S&L niet). Dit was een mooi voorbeeld: het duurde het nog 20 minuten vòòr we, bovenin het dorp, bij La Tinao waren.

Ondertussen waren we (in het dorp) van 965m naar 1080m gestegen.

De merkwaardige omschrijving die S&L van de eigenaresse geven, delen we niet. Wel hadden we de indruk dat zij niet zo gelukkig was met haar baan, waarbij opgemerkt moet worden dat ze ons een heerlijke maaltijd voorzette en goede info gaf over het volgende traject. Ook kregen wij op ons verzoek de gezinskamer, lekker groot, maar wel wat donker en vochtig. De slaap- en de badkamer hadden echter alle mogelijke randjes en richeltjes, waardoor we onze spullen goed konden wassen, drogen en/of uitstallen. Een en ander was ook nog eens buitengewoon schoon.

Tijdens ons "rondje dorp" kregen we de indruk dat alle door S&L genoemde overnachtingen in Yegen in functie zijn. El Rincon ligt iets verderop (ook beschikbaar voor één nacht); buiten het dorp, met alle voor- en nadelen.

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

woensdag 9-6-2010, dag 12: Yegen – Mairena (2:50h; 11,4 km; h:343m; o:364m)

De Ierse dame (ja dat was ze en het WK-voetbal was gedegradeerd door de wijze waarop de Fransen de Ieren hadden uitgeschakeld; wat zal ze genoten hebben van de verdere avonturen van die Fransen) wist niet welke problemen er verderop te verwachten waren, daarvoor, zei ze, moesten we langs bij de Bar El Puente in Válor.

We startten om 9.44h en waren 6 minuten later uit het dorp. Tien minuten later begint het pad, dat daarna nog éénmaal de weg kruist en later een fraai uitzicht op Válor geeft.

Vier minuten vòòr elf stonden we voor het welkomsbord aan de rand van Válor.

Dit betekent dat de route niet (meer) over de oude brug het dorp in leidt. Dat scheelt een heleboel stijgen en dalen!

Bar "El Puente" blijkt precies op het punt te liggen waar je de weg weer moet verlaten en omhoog gaat.

 Let op de bordjes achter de bar!

De eigenaar was buitengewoon vriendelijk en vertelde dat we even verderop, bij een afkruising na een waterbak, daar "gewoon " doorheen moesten lopen, omdat daarna de "èchte" GR iets instabiel was geworden.

Yegen - Válor - Nechite - Mairena

 

Hoogteprofiel Yegen (1080m) - Válor (905m) - Nechite (1010m) - Rio Nechite (965m) - Hpt (1125m) - Mairena (1070m)

Tegen half twaalf gingen we weer op stap en vonden, na wat geklauter en een acequia, het betreffende merkje. Er "doorheen lopen" betekende "naar links" en "wat hoger" dan de eigenlijke route. Dat deden we, waarop we een herder passeerden die ons vertelde dat we van de route af waren en daarvoor terug zouden moeten. Het kostte ons moeite hem uit te leggen, wat we waarom aan het doen waren. Ik denk niet dat hij ons begrepen heeft. Door het afsnijden, misten we wèl de fontein van Nechite en dat was eigenlijk niet de bedoeling. (NB. Natuurlijk spraken wij over "Ne-tsjiete", maar de plaatselijke bevolking hoorden we toch echt "Ne-giete" zeggen.)

Even door twaalven kwamen we bij de voorde van de Rio Nechite.

We hadden 7,8 km in 1:52h gelopen.

Iets meer dan een half uurtje later kwamen we op het hoogste punt voor vandaag. Het was een schitterende pas,

waar we dan eindelijk de 3e sinaasappel uit Melegís soldaat maakten. Tegen tien over één gingen we weer op stap.

Een half uur later waren we al vlak in de buurt van Mairena: het pad is daar blijkbaar ingekort.

 Pal vòòr Mairena

Na een kort oponthoud in het dorpscentrum gingen we op weg naar "Las Chimeneas". Aanbellend constateerden we dat er niemand thuis was, waarop we een wereldrecord telefoneren vestigden: binnen 3 seconden stelden de dame ("Emma") en ik vast dat we elkaar zagen. Ze zat in de auto die juist was komen aanrijden. Er was plaats (in de gîte). (Het telefoonnummer en de namen van de eigenaren hadden we van Wendy, van Los Bérchules, gekregen.)

Tsja, en niet iedere B&B kan de beste zijn; het zal niet meevallen deze te overklassen.

We kregen een schitterende kamer met een dakterras. Verder is er, in een aparte woning, een restauratie. Emma wilde graag weten wat we gedaan hadden en wat de plannen waren. Zij was de eerste die ons op het hart drukte rekening te houden met het feit dat de Refugio de la Ragua (definitief) gesloten is. Verder meldde zij dat het weer dreigde om te slaan. Nu hadden we daar gisteren al iets van gemerkt: windveren. Dèze ochtend was het begonnen met sluierbewolking die later uitgroeide tot een min of meer gesloten wolkendek. De middagtemparatuur was in de laatste dagen geleidelijkaan tot 28ºC gedaald en was vandaag niet boven de 22º uit gekomen.

Na de was e.d. hebben we een "rondje dorp" gemaakt, waarbij we grote schade aan de trottoirs langs de carretra ontdekten.

Ook kwamen we langs de weg een tweetal Nederlandse dames tegen, waarmee we de kunst van het aanbrengen maar ook het lezen van merkjes onder de loupe hebben genomen. Zij meldden dat ze in de NL-talige B&B "Viña y Rosales" verbleven. Dat verraste mij, "Walking" geeft maar één adres in Mairena. Voor wie een alternatief zoekt: http://www.vyrcasarural.raya.org/ (ook beschikbaar voor één nacht).

Later op de dag hebben we, tijdens het eten, nog geanimeerd zitten praten met een stel Engelsen dat goed op de hoogte bleek met de Nederlandse politiek en de verkiezingen. Dat eten was overigens uitstekend. Nog later bleek een gids, die zijn verhalen maar slecht aan het groepje dat hij begeleidde kwijt kon, ons wat nadere info over de verdere route te kunnen geven èn dat ook deed. Het belangrijkste was dat er een overnachting in Charches is. Ik kom daar nog op terug.

Tenslotte, eenmaal op onze kamer, begon het, voor het eerst in tijden, te regenen. Vooraf was er al dreiging genoeg geweest, zoals op bovenstaande foto te zien is.

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

donderdag 10-6-2010, dag 13: Mairena – Bayárcal (3:17h; 12,7 km; h:561m; o:365m)

's Ochtends begon het met een strak-blauwe lucht, later trad enige bewolking op.

We maakten nu ook kennis met David, de echtgenoot van Emma. Hij vroeg ons uit over onze plannen van vandaag èn van morgen. Ook gaf hij nog een kort overzicht over de weersverwachtingen en een waarschuwing voor het overtrekken van de pas; er was een onweersverwachting. In dezelfde zin liet de gids zich uit.

Om 9.39h verlieten we Las Chimeneas en 5 minuten later het dorp. Ruim een half uur later waren we in Júbal, om nog een uur later de voorde door de Rio de Laroles over te steken; we hadden 1:23h gelopen, 5 km afgelegd en zaten op een hoogte van 1064m. Hierna ging het licht omhoog naar een fraaie pas.

Weer 20 minuten later stonden we aan de rand van het dorpje Laroles (1:43h loopwerk, 6,3 km en op 1030m). Veel rust hadden we nog niet genomen. Die namen we nu een half uurtje, om geld te trekken (je weet op zo'n pas maar nooit), boodschappen te doen (idem) en cola te drinken. Het was vandaag toch wat warmer dan gister: tot 27ºC, maar ook benauwd. 

(NB. In Laroles bevindt zich het H**Real. het wordt niet genoemd in "Walking".)

Mairena - Júbar - Laroles - Bayárcal

 

Hoogteprofiel Mairena (1070m) - Júbar (1175m) - Laroles (1000m) - Voorde(1055) - Bayárcal (1270m)

Aan de uitgang van Laroles is een OdT. Hij was gesloten, maar we stopten er toch, om ons te oriënteren. Volgens de kaart moesten we hier even links en dan van de weg af omlaag, maar dat was onmogelijk. Na enige zoeken bleek dat je er (nu) even rechts moest gaan, waarna een kort gebuldozerd pad je naar de route leidde. Even later kwamen we het laatste bord met afstandsaanduiding tegen. Hierna passeerden we de grens tussen de provincies Granada en Almeria en hadden hiermee de Alpujarra verlaten.

Een 20 minuten na Laroles-OdT maakten we een stop, met Bayárcal in het vizier; we hadden 8,9 km gelopen in iets meer dan 2¼ uur. We zaten op 1090m.

Twintig minuten later kwamen we op 1055m bij de voorde door de Rio Bayárcal. (Wanneer je de hoogteprofielen in de "Senda"-boekjes (W,M èn O) bekijkt lijkt juist deze streek "een makkie", weinig hoogteverschillen, dat komt omdat men de hoogten van de plaatsjes onderling verbindt, maar rivierovergangen en passen meestal weglaat. Dan blijkt ook één van de grote omissies in "Walking". Het was één van de redenen om de weergaven uit het softwareprogramma dat bij mijn GPS hoort in dit verhaal op te nemen.)

We gingen hierna weer 25 minuten omhoog .... tot we niet verder konden: het pad hield op (en dat na 11,1 km en -praktisch- drie uur lopen). Dààr hebben we weer even gelopen zonder dat de GPS meeliep (zie verticale lijntje vòòr 3:00h).

Bij het zoeken van een alternatief hadden we wel mazzel, eigenlijk zonder veel problemen vonden we een wegje dat (ook of: "wel") naar boven leidde. Al gauw zagen we de oorzaak van ons probleem: de weg vast grotendeels weg en over het pad onderliggende uitgestort.

Het restant van de weg was een ondermijnd pad en voorzichtig gingen we er dan ook op verder. "Waar ooit eens wagens reden, ging men nu slechts voet voor voet." Nog wat hoger bleek er sprake van enòrme aardverschuivingen geweest te zijn: een viertal wegwerkers was met een uitgebreide restauratie bezig.

Hierna ging het snel op het dorp af. Bij het eerste hostal dat we, langs de weg tegenkwamen, werd niet op ons bellen gereageerd; reden om door te lopen naar de Bar Sol y Neive. Daar verwees men ons naar de pensionhouders. We konden er terecht. Na inrichten en wassen hadden we tijd voor een rondje dorp. Later hebben we in de bar redelijk goed gegeten.

We waren iets meer dan 5 uur op de route geweest, waarvan 3¼ actief. in die periode hadden we 12,7km afgelegd. Het weer was meegevallen (T: 27º), maar de dreiging was evident.

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vrijdag 11-6-2010, dag 14: Bayárcal – Hotel Rural Posada de los Arreiros (3:18h; 9,7 km; h:600m; o:140m)

Deze ochtend zo vroeg mogelijk alles klaargemaakt voor vertrek, sleutel ingeleverd, betaald, in de Bar gedesayunood en op pad: éven voor negenen. Het eerste deel van de route ging over de weg. Ook daar troffen we op verschillende plaatsen beschadigingen aan. Iets eerder dan de GR7 gaat de GR140 van de weg af. Je kunt je afvragen of dat niet leuker zou zijn, zeker als je weet dat de paden later weer bijeenkomen en de afstand tussen Bayárcal en de Posada maar beperkt is (volgens de bordjes maar twee uur, volgens mijn curvimeter maar 6½ km).

Bayárcal - Posada de los Arreiros

 

Hoogteprofiel Bayárcal (1270m) - Posada de los Arreiros (1735m)

We kozen daar niet voor. Het gebroken bordje uit "Walking" (Puerto de la Ragua 4h15) kwamen we niet tegen, wel, iets later denk ik, een ongebroken, metalen bordje (Puerto de la Ragua 4h, Bayarcal 20 min.) Na in het totaal een klein half uurtje moesten we, op ons voorlopig hoogste punt (1360m) links de weg af. Het pad leidde naar een aantal akkertjes, waarvan S&L schreven: "Pass between gardens, ochards and buildings fllowing the line of the gorge...." Inderdaad, er was geen markering en om tien minuten oriënteren samen te vatten: koers in een zo recht mogelijke lijn op een huisje aan dat vòòr een zijdal blijkt te liggen. Toen we daar waren, was het het merkje aan de overzijde van dat zijdal dat aangaf hoe verder te gaan!

Vijftien minuten later waren we bij de voorde door de Arroyo Anchuelo (1305m). We hadden 3,0 km gelopen in ±¾h.

 Terugkijkend vanaf de andere kant van de gorge is de

 situatie goed te overzien: het huisje is rechts en vandaaruit

 loopt het pad naar links                                            |

Een kwartiertje later namen we een eerste echte rustpauze. We zouden hierna eigenlijk alleen nog maar stijgen.

Onze snelheid schommelde sterk, maar zou voorlopig nog boven de 2km/h liggen (GPS-gegevens).

Na 1:40h pure looptijd (tegen kwart over elven) begon een redelijk vlak stuk met grote steenplaten. Daar was mooi te zien dat de route vanaf de andere kant (van boven of dus) was gemarkeerd. De merkje en soms paaltjes zaten/stonden bovenaan die platen en waren van onderaf niet te zien.

 Er zit 'n GR-merk op de steenplaat rechtsboven | Jacomine

Omdat Jacomine daar wel een rustpauze wilde, heb ik het gebied doorkruist en er, waar mogelijk, steenmannetjes gestapeld. Na tien minuten mocht Jacomine het resultaat testen: onze snelheid, die hiervòòr een tijdlang op 1½km/h lag, ging weer omhoog naar 2,5.

Het was een schitterende gorge, met af en toe een "era" (dorsvloer), zò aangelegd dat de wind zoveel mogelijk kaf zou meenemen.

 Bordje, paaltje en "era" (zie tekst)

Bijna een half uur later kwamen we bij een aantal wegwijzers; Bayárcal lag op 5,1 km, La Ragua op 6,7. Volgens mijn GPS hadden we al 6km afgelegd (incl overigens het zoeken op de akkertjes vòòr de voorde). Over die 5,1km had je (ander bordje) wèl 2:00h mogen doen; wij hadden 4 minuten meer nodig gehad. (De GR140 was, zoals bleek, hier weer "gewoon" bij de GR7 gekomen.)

Het volgende stuk was zo mogelijk nog mooier, we liepen door een steeds dichtere begroeiïng van sleedoorns, schitterend in bloei.

Nu hebben, deskundigen zullen dit beamen, sleedoorns  één nadeel: ze hebben doorns. Daar merkten we in toenemende mate het nodige van. Gelukkig konden onze rugzakken tegen een stootje.

Tien minuten na de vorige wegwijzers kregen we nieuwe: de afstand naar Bayárcal was nu 5,6km en naar La Ragua 6,2. Voor de Fuente del Espino moest je de rivier over, wij moesten (nog even) aan deze kant blijven. Dat was voor ons inderdaad "nog even", want vijf minuten later zou ik mij door een stel sleedoornstruiken moeten wringen via een "schoorsteentje". Dan is eventueel terugkeren niet eenvoudig, en ... ik vertrouwde het niet. Volgens de GPS-gegevens in Google-Earth zaten we pal boven de rivier en zou het dus (waarschijnlijk) wel goed zijn gegaan, maar Jacomine was het met mij eens, liever terug naar de eerste wegwijzers, daar konden we bij de weg komen; we hadden 7,0km gelopen, in 2:38h; het was kwart over twaalf). Een kwartiertje later waren we daar; inderdaad met een snelheid die gemiddeld boven de 3km/h lag. Vervolgens was het klimmen naar de weg om daar een rustpauze te nemen.

De ironie wilde dat juist daar een afkruising in de richting van Bayárcal te vinden was en (sporadische) in noordelijke richting; we zaten op de oude variant van de route, die overigens op de Penibetica-kaart anders (onjuist?) staat aangegeven. Onderweg troffen we nog een aantal beschadigingen aan; één grofweg op hoogte van de plaats waar we waren teruggegaan.

Na ong. 20 minuten kwamen we aan bij de Posada de los Arrieros, die zèèr oude mensen zich stellig nog herinneren als de Venta del Zamburino (zie http://www.posadadelosarrieros.com/).

Na het gebruikelijke wassen gingen we op een luw plaatsje op het terras een "tubo" drinken. Daar zat ook een viertal Duitssprekenden. Er kwamen meer mensen langs, eerst op het terras, later -voor een drankje of één of andere maaltijd- ook in de comedor. Op dit punt, bij de Posada, komen de weg uit het noorden, de weg vanuit Bayárcal en die vanuit Laroles samen. (Voor automobilisten is het zelfs de enige manier om van L naar B te komen (en weer terug). Toch hadden we de indruk dat we de enige slapers waren.

Voor het - uitstekende - eten heb ik nog even een oriëntatierondje gemaakt. De nieuwe GR7-route komt vòòr de Posada uit op de weg naar Laroles. We hadden vanmiddag , àls we waren dòòrgelopen, de rivier dus moeten oversteken.

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zaterdag 12-6-2010, dag 15: Hotel Rural Posada de los Arreiros – La Calahorra (3:51h; 17,9 km; h:446m; o:952m)

Deze ochtend wilden we graag vlot op weg.Het weer had zich gister redelijk goed gehouden, maar we waren er niet zeker van dat dit zo zou blijven. Dus na het pakken snel ontbijten om - even voor negenen -  te willen afrekenen: "La cuenta, por favor". Ai, dàt kon (nog) niet. "¿Porqué?" Hij zat nog in de computer. "¿Y?" Daar kon alleen de eigenares bij. "¿Y?" Zij sliep nog. "¿Y?" Ietswat sjacherijnig werd aan onze wens voldaan, zodat we om 9:17h daadwerkelijk op pad konden, rechts om de Posada, de GR7 op.

Posada de los Arreiros - Puerto de la Ragua

 - Ferreira - La Calahorra  

Hoogteprofiel Posada de los Arreiros (1735m) - Puerto de la Ragua (2035m) - Ferreira (1255m) - La Calahorra (1210m)

Acht minuten later waren we weer terug; 200m heen en weer gelopen. En dat omdat we aan het eind van die 200m , 40m hoger, weer net iets zouden moeten doen als gister, tenminste één stap in het ongewisse. Plotseling wist ik dat ik dat vandaag niet nog eens wilde doen. "Oh, nee, niet weer" zei ik. Jacomine vond dat een uitstekend idee, hoewel dat betekende dat we meer meters zouden maken.

Teruglopend naar de weg realiseerde ik mij dat "de gids" in Mairena ons al de suggestie had gedaan de weg te nemen. Daar had ik toen nog geen oren naar.

Nu zag ik wel een aantal voordelen: we konden meer snelheid maken (we vertrouwden het weer immers niet), we hadden hier (veel) meer uitzicht dan op het pad, dat voor een groot deel onder bomen door liep, en daaarbij kwam dat we ook nog eens hèèl weinig last van auto's hadden: als we er 20 (rijdend en stilstaand) op deze weg hebben gezien, overdrijf ik waarschijnlijk.

(De GPS heeft bij het oriënteren 7 minuten stilgestaan. Dat is de volgende opmerkingen meegerekend. Overigens is hij na 1:39h en 3:30h resp. 3 en 4 minuten door blijven lopen tijdens een pauze; dat compenseert.)

Na ongeveer drie kwartier waren we bij een mirador, waar we een schitterend uitzicht op het zuiden, op de terugweg, hadden.

Na vijf kwartier kwamen we bij de Pilar de las Yeguas. Hier kan je watertappen. Volgens mijn GPS was dit een hoger punt (2040m) dan de eigenlijke pas, de Puerto de la Raguas (2035m), die we 6 minuten later bereikten.

(Pal vòòr de pas is er een área recreativa, en voor de diehards: met twee bivakkoepeltjes. Je kunt er dus slapen als ze niet bezet zijn.)

Er was bij de Refugio, zoals al elders gemeld, geen koffie te verkrijgen. Jammer, want daar hadden eigenlijk wel een beetje op gerekend.

Vòòr de Refuge kruist de GR7 de weg. Wij bleven echter op de laatste lopen, en dat (b)leek terecht: ik kan mij geen mooier uitzicht op de hoogvlakte van het Markiezaat van Zenete voorstellen dan wij tien minuten later, om elf uur, kregen. (Dat blauwe "meer" is een enorm aantal zonnepanelen op de vlakte. Het blijkt dat hier het grootste zonnecollectoren/-panelen park ter wereld is gebouwd. Zie [bv.] http://en.wikipedia.org/wiki/File:12-05-08_AS1.JPG)

Op de foto is overigens goed te zien dat het weer nu echt aan het omslaan was: de bewolking was sinds half elf snel toegenomen.

In de tien minuten daarna moeten we de GR opnieuw gekruist hebben, maar we hebben er geen enkele vorm van markering gezien. Het pad moet aan onze rechterkant verder zijn gegaan op het punt waar een ketting tussen twee paaltjes een wegje afsloot. Even later realiseerde ik mij dat.

Ik stelde Jacomine voor om bij de volgende tra (een -brede- brandgang) naar rechts en omlaag te gaan, om daar het pad op te pakken. Zij was daar niet zo vòòr en wilde liever op de weg blijven. Gelet op de enorme slingers die de weg op korte termijn zou gaan maken, wilde ik dat echter niet. Uiteindelijk ging zij achter mij aan, ...

... maar toen de aansluiting van de tra op de GR, m.n. door het niveauverschil nogal wat tegenviel, gaf zij van haar ongenoegen blijk.

Na een rust- en oriëntatiepauze was de vrede weer getekend en daalden we in hoog tempo (dwz. het was steil, onze snelheid daarentegen daalde tot onder de 4km/h).

 Even voor het huisje begint links het pad (Let op de vlakte)

Het was een pad dat na een half uur en een nieuwe rustpauze werkelijk schitterend werd.

 Links ligt de rivier, diep onder ons

Tien voor één (11,3 km gelopen in 2½ h) kwamen we bij een voorde en werd het pad een wegje.

We bleven grofweg de Arroyo Chico volgen tot we rond half twee, na 14,8 km en 3:10h lopen, Fereirra bereikten.

Hier moet je "gewoon" de weg blijven volgen tot het einde van het dorp. Daar staat een wegwijzer zonder bord, maar omdat La Calahorra links van je ligt, zul je wel de goede kant op gaan. Je loopt dan tegen een "vijvertje" aan waar het verleidelijk is weer naar links te gaan; niet doen, er rechts omheen. En dan begint een tocht door en langs akkertjes, zonder enige markering. Dat geeft niet echt, je moet naar het punt waar de route de weg kruist. Omdat dit op een pas (nou ja ...) gebeurt, moet je dus daarop aansturen, iets zuidelijk van het westen. Hoewel ons looptempo door de aard van de ondergrond hier terugliep, waren we er toch na zo'n 20 minuten.

 Terugblik op de akkertjes en Ferreira (Let op het zwerk)

Bij het oversteken van de weg kom je weer een paaltje tegen en moet je iets verder lopen. Jacomine wilde eigenlijk wel via de weg, maar volgde me toch. Hierdoor maakte ik wel een oriëntatiefout en nam niet de reguliere afslag, maar gingen we - iets eerder - door een onbenoemde rambla in de richting van het dorp ... met een schitterend uitzicht op het kasteel.

Met de begraafplaats aan ons linkerhand kwamen we daar iets voor half drie binnen. We stapten eerst een barretje binnen voor de cola waar we al de hele dag naar verlangd hadden en koersten daarna op Hostal La Bella aan. (We hadden 3¾h gelopen en 17,8km afgelegd.)

Wel, er zijn beroerder plekken om te verblijven.

Na de gebruikelijke plichtplegingen volgde weer het obligate "rondje dorp" om te weten hoe we de volgende dag eerder zouden kunnen. In het zuiden leek de lucht op erwtensoep: we waren net op tijd over de pas.

Wel, er waren dus verschillende redenen, elk voor zich voldoende, om de volgende dag niet de Sierra de Baza in te trekken. In de eerste plaats waren we te laat om bij de Ayuntamiento langs te gaan. Ik had ze gisteren moeten bellen. Maar toen waren we nog veel te veel bezig met de problemen van die dag, ... toen gold immers (zoals een Franse filosoof in 2004 zei:) "Demain est demain".

In de tweede plaats zag het er niet naar uit dat het weer op korte termijn beter zou worden. Om bijna 50 kilometer met natte spullen te lopen ... kom nou, het was vakantie!

Overigens denk ik dat het verstandig is om niet alleen in Charches (via La Calahorra) te boeken, maar ook in Narváez (zie: http://cortijonarvaez.es/?page_id=7)

Terug op onze kamer haalde Jacomine wat slaap in en zocht ik naar een mooie manier om morgen het dorp uit te lopen. Eén probleempje: dat imposante èn plompe Renaissance-kasteel was alleen op woensdag open, had men ons verteld. Was er dus een reden om die hobbel op te lopen? Toch maar niet. De bedoeling was naar Guadix te lopen via de Ruta de Münzer (zie General Karte/Marco Polo: Costa Blanca; maar zie ook hieronder). Daarbij loop je dan langs de Cortijo del Administrador en de Venta El Salto. Eerst echter moest ik, om met Jacomine een bezoek aan de Supermercado te kunnen brengen, een route uitzetten om geen natte sokken te krijgen; het begon stevig te regenen, en grote plassen overdekten de wegen in La Calahorra. (Het stortregende dus echt!).

 Het was weer droog

Tijdens die "tocht" kwamen we nog een bordje tegen dat aangaf dat Fereirra 35 minuten en de pas 3:35h achter ons lagen. In de praktijk hadden wij er repectievelijk 46 minuten en 2:57h over gedaan.

Tijdens het eten moest ik de bediening er af en toe aan herinneren dat wij een maaltijd hadden besteld. We waren weer eens de enigen in de comedor. Deels komt dat omdat daarin roken verboden is en de meeste Spanjaarden hun eten dus laten serveren in de bar; daar mag bijna altijd gerookt worden.

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zondag 13-6-2010, dag 16: La Calahorra – Guadix-BS (- Baza) (3:12h; 17,1 km; h:90m; o:368m)

Zondag .... , zouden we een beetje vroeg kunnen wegkomen? Nou, dat viel niet tegen. Na een Spaans desayuno stonden we al om 8:41h buiten, om tien minuten later onderlangs het kasteel te passeren. Daar kwamen we twee dames tegen die ons graag op weg hielpen. Nee, Ruta de Münzer zei ze niets. Ja, er was een camino naar Guadix, naar die alleenstaande cortijo lopen en daarna (of toch "daar") links aanhouden enz. enz. Je begrijpt het: we liepen te ver door ...

... en kwamen uiteindelijk bij de Autovia-A92. Hierlangs loopt een ventweg, waarlangs je goed kunt opschieten. (In de praktijk: als je het kaartje op blz.240 van "Walking" gebruikt en de "Ruta" wil lopen: het gele wegje dat boven het kasteel naar linksboven getekend staat inslaan. Als je de tekst van blz.243 gebruikt: 2e alinea, 3e regel: "After the buildings, ignore another track to the left.." Wel, niet "ignoren" dus. Na 1,9 km vnauit het hotel verlieten wij ("de hoofdvariant van") de GR7, maar dat hadden we dus eerder moeten doen. Hieronder staat overigens een kaartje dat de Ruta aangeeft.)

(Nog even een terugblik op het kasteel, La Calahorra en, in het gat in de bewolking in het midden, met sneeuwplekken: de Sierra Nevada!)

La Calahorra - A92- Alcudia de Guadix - Esfiliana - Guadix

 

Hoogteprofiel La Calahorra (1210m) - A92- Alcudia de Guadix - Esfiliana - Guadix (915m)

 

Hieronder een afbeelding van de situatie. Op Google-Maps heet het pad zelfs Camino de Guadix. Het is op Maps niet helemaal doorgetrokken, maar ik ben ervan overtuigd dat je daarmee tot vlak voor Alcudia de Guadix kunt komen. Misschien zelfs wel verder, maar dat is voor een ander om uit te zoeken.

Met de constatering dat er een overnachting is in Charches èn met dit alternatief kunnen wij, vinden we, de Sierra de Baza wel rechts laten liggen.

Om kwart over negen kruisten we de spoorlijn. Voor de goede orde: al die sporen en stations hier zijn reeds lang buiten gebruik!! Ze hadden iets te maken met de mijnbouw. Vòòr ons uit zagen we een enorm complex, waarvan we thuis pas de omvang beseften: naast vele windmolens staan er gigangtisch veel zonnepanelen en (parabolische) zonnecollectoren opgesteld. We keken naar het project Andasol 1-2-3.

Het weer achter ons bleef onveranderd "perenweer" en in de Sierra de Baza was het niet anders, maar wij liepen tussen de buien door en hebben het drooggehouden.

Dat gold ook bijna voor de koffie. Even na tienen kwamen we uit op een asfaltweg naar Alcudia de Guadix, die eerst door een bosachtige omgeving leidt.

Na 20 minuten (8,5 km in 1:36h) en even voorbij de eerste grotwoningen die we zagen en even vòòr Cuevas del Tio Tobar zagen we een bar, die open was.

Koffie, heerlijk; maar het was zondag en het bleek de enige bar te zijn vòòr Guadix waar we even konden bijtanken. Voor de helderheid: de overige waren dus dicht.

Tien minuten verder begon het lintdorp Alcudia en twintig minuten later Exfiliana. Aan het eind daarvan, bij een kapelletje hebben we een rustpauze ingelast. We hadden inmiddels 11,5 km gelopen in 2:10h.

Na vertrek aldaar hadden we 40 minuten nodig om Guadix binnen te lopen (15km in 2:24h). Toen we het centrum naderen begonnen de klokken van de kathedraal te luiden ...

... en daar hadden ze gelijk in: we hadden er van Alhama tot hier wèl een zegetocht van gemaakt. In dat centrum werd het tijd voor een oriëntatiestop. Er staat een bordje "Estacion". Navraag leerde dat daarvandaan al jaren geen trein meer vertrok (behalve toeristische, zoals we later ontdekten). Om in Baza te komen had je de bus nodig en het Busstation was een stukje terug. Langs de Rio Guadix kom je een aardig eind in de goede richting.

Aldus gedaan; ongeveer kwart voor één waren we er; 17,1 km in 3:12h.

De bus bracht ons naar Baza, waarbij we het volgende constateerden:

- Het regende boven de Sierra de Baza;

- De afstand tussen Guadix-BS en Baza-BS is ong. 48 km;

- Het ommetje via Guadix maakt de tocht naar Baza niet korter;

- Er liep een - niet erg enthousiasmerende - ventweg langs de autovia A-92N. Het zou mooi zijn als iemand een redelijk pad weet te vinden tussen Guadix en Baza;

- Er zijn twee hotels langs de weg: H***Villa de Gor (op iets minder dan 22km van Guadix en H Abadí (ongeveer 10 km verder).

In Baza hebben we meer dan 4km gelopen om aan een aardig pensionnetje te komen. Alles (b)leek dicht, op Pension San Carlos, vlakbij het BS, na! ("Anabel" uit "Walking" [blz.252]  bleek in het echt "Hanabel" te heten, maar Googlend kom je weer uit op "Anabel" (http://www.hotelanabel.es/)!

"San Pedro" bleek een zeer professioneel geleid pension, met fraaie kunst aan de muur. De kamer was wat klein, maar had alles wat nodig was. Eten kon er niet, maar we wisten inmiddels de weg in Baza, dus dat kwam wel goed; op het kerkplein zaten we uitstekend en maakten een presentatie van flamenco-danseresjes in opleiding mee.

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

maandag 14-6-2010, dag 17: Baza – Zújar (3:05h; 14,9 km; h:334m; o:365m)

Vanuit San Pedro (of het BS) moet je even omlaag om bij de Carretra de Granada te komen. Na 500m in NW-richting splitst zich hier aan de rechterzijde de Camino del Cementerio af en na enige tijd worden de eerste merkjes zichtbaar: rood/wit deze keer. We waren inmiddels al 20 minuten onderweg en hadden tien minuten terug onze capes aan moeten doen, voor het eerst deze vakantie. Het bleef de hele dag regenachtig.

Baza - A92N - Zújar

 

Hoogteprofiel Baza (895m) - A92N - Zújar (840m)

 

 

Een kleine twintig minuten later kwamen we bij een tunneltje dat onze onder de A92-N doorvoerde.

Hierna stond de markering aan de rechterkant en zo gingen we dan ook. (NB. Ook "Walking" beschrijft dit: blz.253.) Maar later leek dat we beter links hadden kunnen gaan. De KML-route die we van http://www.rutasyviajes.net/gr-pr/gr7/gr7-index.html hadden binnengekregen geeft inderdaad die linkerafslag aan. Dat voorkomt sowieso dat je, zoals wij, verderop fout gaat. Er is namelijk geen markering meer en voor je het weet loop je te ver door. Als je daarna terugloopt naar het punt waar "Walking" de afslag naar het NW maakt (zie blz.253), loop je nog steeds zonder markering. Op de volgende splitsing van wegen (blz.254) geven ze aan dat je de middelste van drie moet nemen.

 Wij namen het pad dat links van de toeschouwer weg loopt

Nu lijken er eigenlijk vier te zijn; de meest linkse is een paadje rond een plasje. (Daarop sta ik bij het nemen van bovenstaande foto.) We namen de middelste van de overige drie, hoewel degene die daar links van loopt, beter geschikt leek. Als we die hadden genomen waren we eerder op de markering gekomen, maar was "Walking" voorlopig nutteloos geweest... (... want we liepen op het door hen beschreven pad.) Vervolgens liepen we het paadje dat zij noemden in eerste instantie voorbij. Dat herstellend kwamen we even later weer op de markering uit. Even later echter heb ik er bewust voor gekozen deze weer te verlaten en via de Camino Real naar Zújar te lopen. (S&L doen deze suggestie overigens ook, op blz.254, onderaan). (In beide gevallen waar we fout liepen dreigden we onder hoogspanningsleidingen door te lopen; misschien goed bruikbaar als oriëntatie"punten".)

Op de Camino Real, met uitzicht op de Jabalcón

In Zújar kwamen we om 11:30h bij de Bar Jabalcón aan. Daar gebeurde iets geks. Ik vroeg naar de mogelijkheid tot overnachten. Het antwoord begon met "Niet hier, maar even verder ... (Het leek mij op de situatie in Bayárcal, pension op andere plaats dan bar). Vervolgens gromde één van de andere aanwezigen en de volgende zin maakte duidelijk dat ze geen overnachting hadden....

Tsja, waar dan? Maar voor het gemeentehuis gekozen (waar er vast wel toerisme-informatie te verkrijgen zouden zijn), maar dat bleek dicht. Enkele aardige Zújaranen gaven ons aan waar Hostel Jaufil te vinden was: "Arriba". Dat was zo en via een omweg kwamen we op de A-315. Deze leidt, ver buiten het dorp naar "Jaufil", een goed hostal op een naargeestige plaats. We hadden volgends de GPS 17,1km gelopen in 3:13h.

(Er zou overigens [Google] in het dorp nog een Hotel Rural La Alcanacia de los Baños de Zujar, C/Arrazmontarit 9, tel.958 342 308‎ te vinden te zijn. Wij zijn het niet tegengekomen.)

's Middags weer het gebruikelijke procedé, inclusief "rondje dorp". De naargeestigheid van de omgeving van het hotel bestond eruit dat er een groot aantal halfafgebouwde appartement-complexen stond. Eén ervan werd tegen krakers beschermd door een tweetal herdershonden, opgesloten in één van de woningen. Slechts via het balkon konden ze met ons communiceren.

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dinsdag 15-6-2010, dag 18: Zújar - Baza - Granada - Málaga - Marbella

De weersverwachting was slecht, ook voor de komende dagen. Om 20km door de regen te lopen naar de grotwoningen van Benamaurel trok ons niet aan. Zo liepen we dus langs de kortste weg terug naar de Avenida de los Baños, naar de bushalte.

van hotel (840m) naar bushalte in Zújar (780m)

 

Eenmaal in de bus naar Granada, over de A-92N, stelden we vast hoe verstandig dat was. Van tijd tot tijd barstte er een tropische regenbui los, zò dat de andere kant van de snelweg nauwelijks te zien was. We waren blij niet door de Hoya (of de Sierra) de Baza te lopen.

In Marbella scheen de zon, maar daar begint een ander verhaal .. dat ik (kort) beschrijf onder "GR92 (enzo)".

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Samenvatting

 

In de eerste plaats:

We hebben deze keer 17 dagen gelopen en daarin 268,4 km afgelegd "op de route". (Via dorpsbezoekjes e.d. komt daar nog een 35,2 km bij.) Het brengt het aantal km's op de Spaanse GR7 tot 641,6 km. We hebben onderweg veel leuke dingen meegemaakt, maar zorgvuldige lezers zullen toch enige reserves bij ons hebben opgemerkt.

De eerste twee dagen waren, ondanks mijn inkorting van de route nog steeds het langst: de tweede dag 30,2. We deden hier 8:43h over, maar daarin zat de wachttijd in Albuñuelas.

Exclusief de rusttijd komen we uit op 6:01h lopen. In de bergen hebben we ons kalmer gehouden/moeten houden: de tocht van Trevélez naar Cádiar was met 21,9 km de langste. Hierover liepen we 5:30h; het was dat ook een ander type terrein dan dat van de eerste twee dagen.

Er staan drie korte dagen in het schema. Eén ervan (Bubión - Portúgos) lijkt alleen maar kort, omdat ik het heen en weer lopen tussen Portúgos en Busquístar niet heb opgenomen.

De andere twee komen allebei na zware periode (Lanjarón-Cañar na de eerste vier dagen, met 90,8 km achter de kiezen en ìn de benen; Cádiar-Bérchules na het geweld van Portúgos-Trevélez en Trevélez-Cádiar, niet alleen relatief veel km's [40,5 km], maar ook veel hoogteverschil en "onrust op het pad".)

 

In de tweede plaats is het goed enkele opmerkingen over de GR7 zelf te maken:

1. de route is hier en daar aangepast:
   1. tussen Arenas del Rey en Jayena;
   2. tussen Saleres en Restábel;
    3. tussen Restábal en Nigüelas;
    4. tussen Nigüelas en Lanjarón, namelijk via Acequias;
   B. in het Sierra Nevada-traject zijn de bordjes vervangen. Ze hebben nu een afstandsaanduiding;
   C. Er is in Busquistar geen hotel (en ook nooit geweest; vgl. "Walking in Andalusia") Het genoemde bevindt zich op 15km [!!] afstand, voorbij Trevelez;
   D. De Refugio del la Ragua is in andere handen. Overnachtingen zijn niet meer mogelijk. (Koffie konden we er ook al niet krijgen.) Er is, als alternatief, (goed) te slapen (en te eten) in La Posada de la Arrieros;
   E. La Posada in Bérchules is in andere handen en alleen nog een bar;
   F. Het slechte weer heeft aflopen winter stukken van de route slecht begaanbaar gemaakt.
    1. het meest extreem is dat bij de Barranco de la Bina vòòr Trevelez. De GR7 en de GR142 [die via de pista boven de GR7 naar Trevelez loopt] zijn momenteel NIET te lopen. Je moet bij de Cortijo de la Rosa (de García) naar beneden en grofweg ONO en later NO koersen. (Er is geen nood-markering!) *;
    2. zie voor het stuk voor en na Cádiar en tussen Bayárcal en de Posada aldaar *;
   G. ook (zelfde reden) is er een aantal (tijdelijke?) aanpassingen:
    1. vòòr Mairena gaat het pad nu minder ver het dal in dan op de kaart staat aangegeven;
    2. bij het verlaten van Laroles moet je bij het OdT nu eerst (even) naar rechts (ipv links);
    3. vraag vòòr Nechite (in Válor) bij de bar "El Puente" naar het verdere verloop;
2. Er is (inmiddels) een overnachting in Charches (vertelde "de gids" in Mairena). Je moet hiervoor contact opnemen met het gemeentehuis van La Calahorra. De afstand is ong.19 km (Google-Maps), waardoor het in principe mogelijk is om in één keer naar Narvaez te lopen, maar 30 km in de bergen is in één dag eigenlijk teveel van het goede. Charches ligt op ong.1400m, dat is maar 200m hoger dan La Calahorra. Het hoogteverschil treedt m.n. in de laatste 4 kilometer (vanaf La Trinidad, op ong.1250m), waar je het wegje verlaat en de Rambla de la Vente de Trinidad doorloopt.
3. Er is een goed alternatief tot aan Guadix: zie hiervoor de hoofdtekst.

 

* Voor liefhebbers zijn bij mij de KML-bestanden van onze route te verkrijgen.

Een korte opmerking over de Fauna en de Flora:

Wat vogels betreft was het, afgezien van wat algemene bosvogels [waaronder een tweetal wegvliegende zomertortels] en wat roofvogels [2 havikarenden en wat valken], nogal mager. (Voor het opjagen van een drietal reeën moesten we toch echt naar de Sierra Blanca.)

De Flora was overdadig: enkele soorten brem, lotus, die beruchte sleedoorns, steeneiken ed. Maar ook hier zagen we op de GR geen uitzonderlijke soorten, ook daarvoor moesten we naar de kust.

 

Tenslotte: komen we ooit nog eens terug in Zújar? Wel, dat is afhankelijk van de vraag of we, gemakkelijk, kunnen dòòr lopen tot voorbij La Puebla de Don Fabrique, d.w.z. overnachtingen op minder dan 30 km èn de mogelijkheid om (deels) vooraf te reserveren. De kansen zijn klein, maar ik zal de website http://www.rutasyviajes.net/gr-pr/gr7/gr7-index.html zorgvuldig in de gaten houden.

 

 

 

 

 

< Terug >

'