De GR 52(A) - GR 52: 2010

 Inleiding

End augustus 2010 reisden we opnieuw naar Sospel, nu om een rondje Mercantour te doen: "la petite boucle". Eerst naar St.Dalmas-Valdeblore via (een deel van) de GR52A en dan van St.Dalmas via de GR52 terug naar Sospel.

 

 

 

 

 

< Schema >       < GE-kaarten >       < Hoogteprofielen >

 

 

 

 

< 28 augustus >       < 29 augustus >       < 30 augustus >       < 31 augustus >       < 1 september >       < 2 september >

 

 

 

 

< 3 september >       < 4 september >       < 5 september >       < 6 september >       < 7 september >

 

 

 

 

< De overnachtingen >       < Flora & fauna >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prachtige websites zijn (voor van alles!!):

http://www.saint-martin-vesubie.com/visites_virtuelles_saint_martin_vesubie.php

en

http://www.360cities.net/image/le-christ-vallee-des-merveilles#0.00,0.00,70.0

(voor o.a. 360º-panorama's)

 

 

 

 

 

 

 

Schema

 

 

DatumVan:Naar:VertrekAankomstTot.tijdRustLooptijdAant.km's28-8-2010Sospel (H)Moulinet (G)  8:45  16:56  8:113:25  4:46  15,229-8-2010Moulinet (G)La Bollène-Vésubie (H)  8:10  16:24  8:143:00  5:14  21,530-8-2010La Bollène-Vésubie (H)Berthemont-les-Bains (G)  8:29  15:41  7:122:33  4:39  16,131-8-2010Berthemont-les-BainsSt.Dalmas  8:20  16:58  8:383:27  5:11  19,9  1-9-2010St.DalmasLe Boréon  7:56  17:40  9:443:19  6:25  22,2  2-9-2010Le BoréonLa Madone de Fenestre  8:02  15:08  7:062:34  4:32  11,6  3-9-2010La Madone de FenestreRef. de Nice  7:56  13:55  5:592:28  3:31    6,9  4-9-2010Ref. de NiceRef. des Merveilles  7:49  16:27  8:383:39  4:59  10,3  5-9-2010Ref. des MerveillesCol de Turini (H)  7:41  15:44  8:033:23  4:40  15,6  6-9-2010Col de Turini (H)Sospel-SCNF  8:16  16:21  8:052:12  5:53  24,4Totaal: 49:37 163,7

 

 

 

 

GE-kaarten

 

 

< 28 augustus: Sospel - Moulinet >       <29 augustus: Moulinet - La Bollène-Vésubie >

 

 

< 30 augustus: La Bollène-Vésubie - Berthemont-les-Baines >      < 31 augustus: Berthemont-les-Baines - St.Dalmas-Valdeblore >

 

 

< 1 september: St.Dalmas-Valdeblore - Le Boréon >       < 2 september: Le Boréon - La Madone de Fenestre >

 

 

< 3 september: La Madone de Fenestre - Refuge de Nice >       < 4 september: Refuge de Nice - Refuge des Merveilles >

 

 

< 5 september: Refuge des Merveilles - Col de Turini >      < 6 september: Col de Turini - Sospel >

 

 

< Terug >

 

 

 

Hoogteprofielen

 

 

< 28 augustus: Sospel - Moulinet >       <29 augustus: Moulinet - La Bollène-Vésubie >

 

 

< 30 augustus: La Bollène-Vésubie - Berthemont-les-Baines >      < 31 augustus: Berthemont-les-Baines - St.Dalmas-Valdeblore >

 

 

< 1 september: St.Dalmas-Valdeblore - Le Boréon >       < 2 september: Le Boréon - La Madone de Fenestre >

 

 

< 3 september: La Madone de Fenestre - Refuge de Nice >       < 4 september: Refuge de Nice - Refuge des Merveilles >

 

 

< 5 september: Refuge des Merveilles - Col de Turini >      < 6 september: Col de Turini - Sospel >

 

 

 

 

 

 

< Terug >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zaterdag 28 augustus: Sospel (Hotel de France) - Moulinet (Villa "Le Beau Site") 

Na het verlaten van het hotel ...

...en het dorp ...

... eerst een rustig klimmend stuk langs het weggetje naar Faissalonge (Béroulf); het laatste deel heeft slechts weggepoetste markering. Dan gaat het steil en uitgesleten omlaag naar de Bévéra. Blijkbaar wordt daar nogal een fout gelopen: de bewoners hebben een enorm bord opgehangen.

Daarna weer steil omhoog tussen de boerderijen van St.Vincent door.

We namen dààr (met lekkere, gele mirabellen!) èn later bij het Plateau de Piastra een pauze.

Vervolgens verloren we bij de Cime de de Pinas op een rotsig pad weer wat hoogte.

Bij pl.18 vonden we de route-aanduiding wat onduidelijk: we kozen voor de oude route (zie: "Walking the GR5: Larche to Nice"), die nu geel gemarkeerd is.

 De Via Alpina-aanduidingen (vierkantjes) hadden ons moeten helpen

Tijdens deze steile klim speelde de hoge temperatuur (meer dan 32ºC.) ons wat parten. (Het was de afgelopen dagen zelfs meer dan 40º geweest.)

Vervolgens traverseerden we op de flank van de Cime du Simon, met de Notre Dame de la Menour (en zijn imposante brug)  aan onze rechterzijde zichtbaar.

Natuurlijk moesten we vòòr Moulinet eerst de Peïra Cava oversteken en dus eerst omlaag. Voor de overnachting moesten we door het dorp, naar het NO èn verder omhoog.

 Villa "Le Beau Site"

 Uitzicht over Moulinet, vanuit het (ons) zolderraam

We waren deze dag bijna 8¼ uur buiten geweest en hadden 15,2 km in 4¾h gelopen. De Topo gaf hier 6h voor aan, maar we hadden natuurlijk wel een kleine snit gemaakt, vòòr de Pas de La Capelette (waar tegenoverstond dat we tot buiten Moulinet waren doorgelopen). Het hoogteverschil kwam uit op 1261m stijgend en 784m dalend: forse cijfers! Mijn idee via de GR52A een beetje warm te lopen voor de GR52 was in letterlijke zin misschien wel terecht, maar in overdrachtelijke bijna bizar. De eerste dagen zagen we het tegen de avonden (donker) bewolkt worden ten noorden van ons, in de Mercantour. Iedereen zei ons dat het niet nodig was je daarover zorgen te maken. Het weer zou (voorlopig) stabiel blijven en dat bleek.

 

zaterdag 28 augustus: GE-kaart Sospel - Moulinet

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Sospel - Moulinet

 

 

< Terug >

 

 

zondag 29 augustus: Moulinet - La Bollène-Vésubie (H**R-du Parc)

We konden en mochten via de achtertuin van Villa Le Beau Site en een aansluitend pad een fraaie aanlooproute op de GR nemen. Daarna ging alles, lekker stijgend, zijn gangetje in de richting van de Col de Turini.

Even vòòr de Baisse de Patronel hadden we uitzicht op zee, maar het was wèl heiïg - het idee Corsica te kunnen zien, bleef bij een idee. Op de Col de Turini bij de toekomstige overnachting wat gedronken om vervolgens de afdaling, deels over een karrenspoor, naar het Vésubie-dal in te zetten. Bij de splitsing Lantosque/La Bollène kozen we de rechter afslag. Eerst verder omlaag naar de rivier ...

... en daarna opnieuw omhoog, maar vòòr het dorpje ligt het Grand-Hotel du Parc, aan je linkerhand: groot, maar het heeft zijn beste tijd wel een beetje gehad.

Overigens een goed rustpunt na ruim 21km (in bijna 5½ uur lopen; waar de Topo 6¼h toestaat). Onze gemiddelde snelheid lag aanmerkelijk hoger dan gister, op 4,1km/h (ipv. 3,2km). De temperatuur was vandaag niet boven de 25ºC. gekomen, maar we hadden dan ook veel in de schaduw gelopen. De hoogteverschillen: 1272m omhoog en 1504m omlaag. Toch voelde deze dag minder zwaar dan de vorige.

 

zondag 29 augustus: GE-kaart Moulinet - La Bollène-Vésubie

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Moulinet - La Bollène-Vésubie

 

 

< Terug >

 

 

maandag 30 augustus: La Bollène-Vésubie - Berthemont (La Semeuse)

Weer een mooie op-en-neer-dag: eerst het afmaken van de klim naar La Bollène ...

... daarna omlaag om de Rau over te kunnen steken, vervolgens naar de fortificaties bij Flaut. Daar een rust genomen. In die tijd het "Blockhaus" bezocht: een middeleeuwse vesting op eind-negentiende eeuwse manier verwezenlijkt: een slotgracht met ophaalbrug, van metaal en met schietgaten. Een spoorlijntje voor het vervoer van munitie (en zo). De hele berg moest doorgraven zijn.

Bij het verdergaan bleek dat ook: we kwamen meer naar boven tegenover de bovenzijde van het fort te staan.

Vervolgens gingen we weer omlaag, nu naar het bed van de Ruisseau du Gordolasque, om daarna naar Belvedère ...

... en verder naar een uitzichtpunt door te klimmen. (Alsof Belvedère niets betekent!!) Daarbij in de buurt hebben we een eetpauze gehouden.

Na een tijdje "vlak" ...

... gingen we weer wat omlaag, omdat de Espaillart moest worden overgestoken. Vervolgens kwamen we bij de Thermen van Berthemont aan. Een wegwerker wist ons te vertellen dat we na enkele virages van de weg de vakantiekolonie La Semeuse zouden tegenkomen; dat grote gebouw aan de linkerkant van de weg. Zò was het!

Het was een relatief kalme dag met 16,1km in ruim 4½ uur (Topo: 5h). Ook de hoogteverschillen waren overzichtelijk: 1167m tegen 907m. Dat we meer stegen dan daalden, lag natuurlijk voor de hand: het gebergte van de Mercantour is geen Waddengebied. De vakantiekolonie is een soort NIVON-huis zonder corvee. Perfect geleid met een "accueil cordial".

 

maandag 30 augustus: GE-kaart La Bollène-Vésubie - Berthemont-les-Baines

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel La Bollène-Vésubie - Berthemont-les-Baines

 

 

< Terug >

 

 

dinsdag 31 augustus: Berthemont - St.Dalmas-Valdeblore (GdE Les Marmottes)

Er was ten noorden van La Semeuse een -officieel- (geel) gemarkeerde aansluiting op de GR52A (die "gister" bij de Thermen meteen omhoogging via een karrespoor). Nù hadden we, na een wegje, een schitterend stijgpad. Een klein half uurtje na ons vertrek, vlak voor de voorde door de Cougne, kregen we te maken met een heus "couloirtje". We gingen 2-3m via het onderste deel van onze rug omlaag. Daarna dus steil omhoog tot 1360m, waar we onze eerste pauze inlasten. De afdaling naar het uitzichtpunt ging weer net zo steil als de stijging daarvoor.

Vervolgens opende het pad op een wegje dat, tot aan St.Martin-Vésubie, zo vlak loopt dat het mij niet zou verbazen als daar ooit een treintje gelopen heeft.

Bijna bij voortduring zie je aan de andere kant van het dal het dorpje Venanson op zo'n 1200m hoogte liggen.

Na zo'n drie uur lopen kwamen we in het noordelijke (boven-)deel van St.Martin. We hebben daar naar een bank, supermarkt en cola-drank-punt gezocht. Dat laatste lukte ons niet: in het parkje dronken we maar de inhoud van de juist aangeschafte blikjes.

 Riool, goot, levada of

 gekanaliseerde beek?

 Hoe dan ook: zonder cola

Even door half twee weer aan de slag: door het gehucht Vignasse om vervolgens de afslag te missen, waardoor we zo'n 15 minuten "voor niets" liepen. Een om raad gevraagde dame was zo aardig te melden dat men hier heel vaak de verkeerde afslag koos. Teruggekomen op de route bleek het een steil bospad dat van tijd tot tijd uitzicht gaf op St.Martin ...

...en dat ons uiteindelijk naar de weg naar de Col-St.Martin-de-la-Colmiane voerde.

Daar staat een hotel en even verder een gebouwencomplex dat in wintertijd vast veel gasten trekt.

Wij kozen er voor een colaatje en daalden vervolgens af naar St.Dalmas-Valdeblore, op weg naar de gîte waar we eerder al eens een GR5-overnachting hadden.

De eigenaar bleek regelmatig als gids op te treden voor gasten van "La Semeuse". Ik schreef in het Livre d'Or de eerste bijdrage; desgewenst gemakkelijk terug te vinden voor Stefanie en Wim wanneer zij komend jaar St.Dalmas passeren.

We hadden ons deel van de GR5A voor 2010 erop zitten: deze laatste dag legden we 19,0 km af in bijna 5¼ uur; iets sneller dan gister (3,7km/h ipv 3,5km/h). De hoogteverschillen waren resp: 1232m en 846m.

 

dinsdag 31 augustus: GE-kaart Berthemont-les-Baines - St.Dalmas-Valdeblore

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Berthemont-les-Baines - St.Dalmas-Valdeblore

 

 

< Terug >

 

 

woensdag 1 september: St.Dalmas-Valdeblore - La Boréon (GdE)

De eerste dag, dit jaar, van de GR52. (We hadden immers eerder al eens het stuk tussen Sospel en Menton gedaan). Volgens de kaart zou het één van onze langste en zwaarste dag worden.

We gingen langs de kerk omhoog, door het dorpje; de eerste 10 minuten liepen we dan ook nog niet op de route. Op het punt waar we de aansluiting maakten, werden we achterhaald door de Vlaming (zie "De overnachtingen") die in een gestrekt tempo omhoogging. Wij deden het wat rustiger aan.

 Jacomine, met op de achtergrond

 St.Dalmas-Valdeblore

Al gauw kwamen we, gedurende ong. 2 uur, in een bosrijker omgeving. Daarna stegen we via de Plan de la Gourra en de Vallon de Bramafam in een redelijk hoog tempo, keer op keer een colletje pakkend. Een mooie was de Col de Veillas, die we na ong. 2 uur bereikten. Er zat een schaapherder met zijn kudde en honden (waaronder een Pastou). Ze hadden weinig aandacht voor ons.

 Even voorbij de Col de Veillas (2194m)

Even vòòr twaalven fotografeerde ik terug (en stitchte later de resultaten):

Even later nog een foto vooruit: de Col du Barn, met het Lac Gros. We waren er bijna ...

Zo'n 20 minuten later waren we op de Col, het hoog(s)te punt voor deze dag (2452m). We hadden bijna 3h gelopen en waren daarbij bijna 1200m hoger gekomen. Een Zwitser maakte onderstaande foto.

 De steenman, Jacomine en tussen beiden ...

Jacomine bleef niet achter met het maken van een panorama-foto; van wat ons nog te wachten stond: het keteldal Le Barn.

Dat ging na een uur over in een boomrijker gebied. Nu hebben we deze dag geen last van de warmte gehad (deels door het feit dat het sinds de 29e niet meer warmer dan 25ºC. is geweest, maar ook door de hoogte) maar de afwisseling maakte het er op deze lange dag wel gemakkelijker op.

Na het passeren van de Vacherie du Collet (1842m) ...

 Hier op de T-splitsing

... ging het pad tijdelijk over in een karrespoor/grindweg, maar al gauw werden we weer naar een paadje verwezen langs een beekje ...

... en door een beeldentuin: het pad was omzoomd met steenmannetjes. De afwisseling daarin was groter dan die in het Gustav Vigeland-museum in Oslo.

Het was wel een beetje een hotseklots-pad en we waren niet helemaal teleurgesteld toen de bordjes ons naar de weg verwezen. Maar ... wat was die 1,5 kilometer lang!!

De Vlaming was al veel eerder dan wij bij de gîte aangekomen. De Zwitser zat er ook, maar zou vandaag nog naar de camping gaan. We hebben hem niet meer teruggezien. Wat de gîte betreft: Je kon er wassen, maar de eigenaar had het je niet gemakkkelijk gemaakt. Eén van de twee kranen was kapot en de bijbehorende bak aardsvuil. Deze kon, bij het ontbreken van een slang aan de werkende kraan, niet worden schoongemaakt. De waslijnen waren evenmin helemaal proper en werden deels in gebruik gehouden door aanwinsten uit de loop van het seizoen. Ondanks dit alles raakte onze was schoon en droog.

We hadden vandaag 21,6km gelopen in ong. 6½ uur. We waren daarbij 1604m omhoog en 1385m omlaag gegaan. Tot nu toe de zwaarste dag. Toch maakte hij vooral de indruk lang te zijn geweest; met 9:45h "buiten" was dat natuurlijk ook niet zo gek. Een dergelijk lange dag zouden we verder niet meer maken.

 Jacomine, vòòr de gîte [en na de

 douche], in de zon

 

woensdag 1 september: GE-kaart St.Dalmas-Valdeblore - Le Boréon

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel St.Dalmas-Valdeblore - Le Boréon

 

 

< Terug >

 

 

donderdag 2 september: La Boréon - Refuge La Madone de Fenestre (CAF)

Even na achten verlieten we de gîte. De Vlaming was al eerder vertrokken. Hij wilde vandaag in één keer naar de Ref.de Nice lopen. Wij deden het kalmer aan: Ref. Madone de Fenestre was mooi genoeg (als afstand). Na drie kwartier begon het gelazer: een puinwaaier ...

... om daarna, na een felle klim, beloond te worden met een geklasseerde waterval.

We liepen grofweg langs de beek door de Vallee du Haut Boréon, hier bij pl.425.

Om kwart voor twaalf kwamen we bij het einddoel van de meeste dagjesmensen: het Lac Trécolpas.

Na ruim een half uur gingen we weer op pad. Een kwartiertje later was ons doel duidelijk, en ook de moeilijkheidsgraad.

In het midden is de Pas des Ladres te zien. De kaart geeft voor de laatste 50-70m een "passage delicat".

In dat stuk maakte Jacomine het pas echt een beetje spannend door bij een haarspeld niet met de bocht mee te gaan, maar dòòr te lopen. (Ze miste een steenmannetje.) Ze liep in feite over groot grind en inderdaad, dat vertoonde, mede door de steilte, de neiging omlaag te glijden, haar meenemend. Iedere volgende stap dreigde hetzelfde resultaat op te leveren. Enige stuurvrouwkunst (en goede raad van iemand die in letterlijke zin boven haar stond) voorkwam problemen.

Eenmaal boven en terugkijkend vanaf de pas ligt het Lac een fors stuk achter en onder ons: inderdaad, 300m!

Op de pas stond een groepje Nederlands sprekende mensen: een aantal Vlamingen en een enkele Nederlander. Hoe kwamen die daar en waarom? Wel, zij waren vanuit de Refuge de La Madone onder leiding van een Franstalige gids bezig met het maken van een rondje: eerst hadden ze de Col de la Fenestre van dichtbij bekeken en daarna tot aan de Pad des Ladres getraverseerd om zò weer terug te keren naar Madone.

 Jacomine krijgt het er op de pas pas warm van

De andere kant van de pas zag er een stuk vriendelijker uit: de Prairie de la Fenestre.

 De grens met Italië, met rechts de Col de Fenestre

In een uurtje (lopen) waren we beneden, waarbij we vooraf uitzicht hadden op de "hameau" Madone de la Fenestre; deze bestaat uit de Refuge, de kapel, een winkeltje, een (gesloten) hotel (voor bedevaartsgangers: Hôtel les Pelegrins Notre Dame de Fenstre) en enkele bijgebouwen.

Wat was die refuge (en zijn gardien, M.Miraillet) een opluchting na de gîte de Boréon: stokken en schoenen? Er was een plaats voor ingericht, maar als je ze bij je bed wilde zetten, mocht dat best, als niemand er maar last van had. Stroom voor mijn GPS? Natuurlijk, in de keuken was een stopcontact ("énergie solaire") vrij. Alles ging alsof het vanzelf ging, maar denk niet dat hij de zaak niet onder controle had. De volgende dag bij het afrekenen (bij een medewerker) herinnerde hij hem (en ons) er letterlijk "en passant" aan dat er nog twee pique-niques voor ons klaarstonden.

Na het inklaren eerst even snel een warme douche genomen, zomaar uit de kraan!! Daarna wat gedronken en de "hameau" verkend.

Het bezoek aan de kapel was bijzonder, maar niet speciaal iets voor ons. Hij hangt vol met ex-voto's en is voor de lokale berg-toeristen blijkbaar van groot belang. Wij ontmoetten daar een begin-twintiger die uitdrukkelijk voor de zegen kwam.

Het beeld van de Madone zou nog door de Evangelist Lucas gemaakt zijn en na de nodige omzwervingen door Maria Magdalena hierheen zijn gebracht. In het najaar wordt het beeld met alle ecards overgebracht naar de parochiale kerk van St.Martin-Vésubie. Wie meer van dit wonder wil weten: zie http://madonedefenestre.free.fr/

We ontmoetten er een Oostenrijks stel, waarvan hij een polyglot was, maar zij niet verder kwam dan Duits en hun eigen dialect. En een tweetal Franse jongedames die twee dagen van de bergen kwamen genieten. Van hen hoorden we dat er in de volgende week een staking in het openbaar vervoer èn het onderwijs zou uitbreken: even geen school. Dit probleem had de Vlaming al in St.Dalmas genoemd. Nu het dichterbij kwam, werd het tijd om er rekening mee te houden.

De meiden hadden pech: er was een groep in de refuge die ongeveer 24h per dag les kreeg van hun gids, en op een zo indringende manier dat het moeilijk was aan zijn dreuntoon te ontkomen; ondanks de staking toch les! Tijdens zijn lezing met lichtbeelden 's avonds ging het over (on)ervarenheid, onderkoeling, overbelasting en meer van dat belangrijks.

We hadden deze dag ong. 4½ uur gelopen. Het was 11,6 km het als hoogteverschillen: 1101m op en 717m neer. Uit het feit dat we 7 uur onderweg waren, is vast te stellen dat we ong. 2½ uur gepauzeerd hebben, waarvan ruim een half uur aan het Lac de Trécolpas, 25 minuten op de pas en 20 minuten op de Prairie. De overige "rust"-tijd ging grotendeels op aan adem- en oriëntatiepauzes op weg naar de Pas des Ladres.

 

donderdag 2 september: GE-kaart Le Boréon - La Madone de Fenestre

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Le Boréon - La Madone de Fenestre

 

 

< Terug >

 

 

vrijdag 3 september: Refuge La Madone de Fenestre - Refuge de Nice (CAF)

Na afscheid van de gardien en de Franse meiden òp naar de Pas du Mont Colomb. Op de kaart staat aangegeven dat het een halve km vòòr de pas èn een halve km daarna een "passage délicat" betreft. De Engelse versie van de Topo schrijft: " Climb ... over a quite stiff névé, then into scree, where traces of the path are visible." (Firn en blokken dus.) In de Franse versie (die ik in het hotel te Sospel had mogen inzien) waarschuwt men nauwkeurig op de markering te lopen. (Dat had Jacomine natuurlijk moeten lezen.) Maar dat bleek toch een grapje: we zouden vaststellen dat er markering voor (en/of in) de verschillende seizoenen is aangebracht. Het belangrijkst is om niet vanuit het ene markeringsspoor naar het andere te lopen; dàn kost het vooruitkomen pas echt tijd.

Na onze start moesten we eerst de rivier over en dus omlaag. Vervolgens trokken we over de Jas Cabret en daarna gingen we snel omhoog ...

en dààrna begon het pas echt! Er zijn daar veel grote blokken ("gros-blocs") en het was jammer dat Jacomine haar stokken, ten bate van haar knieën, nodig had: het zoeken van steun voor vier extremiteiten kost altijd meer tijd dan voor twee. Ondertussen stond de zon vòòr ons en dit maakte het het zoeken van het/één van de pad(en) er niet gemakkelijker op.

Vòòr de laatste klim moesten we nog een tweetal verijsde sneeuwveldjes, de firn, over. Twee risico's: zo'n veldje is toch redelijk glad èn langs de randen is vaak een gedeelte weggesmolten. Zo ook hier!

Uit het bestaan van deze tekst en de volgende foto's blijkt dat het allemaal goed afliep. Overigens loop je over deze sneeuwveldjes toch gemakkelijker dan over al die blokken.

Eénmaal boven hadden we een schitterende terugblik. In ong. 2¾ uur waren we van 1900 naar 2550m geklommen. In die tijd hadden ongeveer een half uurtje gerust. Het zegt iets over de ruigte van het terrein, want normaal staat voor 600m stijgen twee uur en halen we dat gemakkelijk.

En toen ... "the descent over the eastern slope begins through a narrow gully." Ik had mij van tevoren onvoldoende gerealiseerd dat een "gully" een "couloir" of "cheminée" is.  Nu, er hoefde niet over getwijfeld te worden: een schoorsteentje!

 Het schoorsteentje van boven

 Idem (en Jacomine) van onder

Jacomine ging na mij en bleef met haar rugzak vastzitten. Ze was bang bij het loswrikken naar voren te vallen èn mij mee te nemen. Terecht of niet, vanaf dit moment was zij een gedeelte van haar onverschrokkenheid kwijt en dat was jammer! Zoals boven al geschreven, waren we immers nog niet van het gedonder af. Eerst een zeer steil zigzag-gedeelte en daarna weer blokken. Op de onderstaande foto zie je ook nog eens dat het weer omsloeg. Dat zouden we de komende dagen regelmatig meemaken.

Uiteindelijk draaide het pad naar links (het noorden) en werd het Lac de la Fous zichtbaar, met op de achtergrond de Refuge de Nice.

Nu nog een wandeling rond het meer.

Refuge de Nice is schitterend, hij is enkele jaren terug geheel gerenoveerd.

De dortoirs zijn in de praktijk 4-8 persoons kamers. We deelden de onze met twee Duitse dames. Er was meer dan voldoende ruimte voor alle bagage. Ook hier werd niet moeilijk gedaan over je schoenen en stokken, als je er maar niet op naar binnen liep. In de eetzaal was een stopcontact, dat ik weer mocht gebruiken. M.b.v. een paar "jetons" konden we hier aan een warme douche komen.

's Middags nog even lekker in het zonnetje gezeten ...

... en vastgesteld dat we 6,9 km hadden gelopen in 6 uur, dat we 2½ uur rust hadden genoten en dus 3½ uur loopwerk hadden gedaan. De hoogteverschillen waren resp. 875m en 533m. Het was een korte loopdag geweest. Ik heb vooraf (thuis) even overwogen om deze Refuge over te slaan en meteen door te lopen naar de Ref. des Merveilles. Gelukkig, het was anders niet meer (zo) leuk geweest.

(NB Ref. de Nice moet je van te voren beslist reserveren. Omdat Merveilles veel bezocht is èn we er in het weekend aan zouden komen, lag reserveren ook daar voor de hand en van het één was het ander gekomen: zodat we tenslotte alles maar gereserveerd hadden. Er is overigens in de refuges altijd wel een "noodovernachting" mogelijk, maar omdat ze allemaal op ong. 1½ uur van bewoonde wereld liggen, heb je toch een goede kans dat ze je wegsturen. GR5-lopers doen er goed aan b.v. gîte-eigenaren voor hen "naar voren" te laten bellen. Zo heeft die van St.Dalmas het voor de Vlaming gedaan.)

's Avonds aan één tafel met de Oostenrijkers en een Frans stel, uit Toulouse. Ook hier: hij (Patrice) sprak zijn talen, zij was goed in het Frans (Claudie). Af en toe moest ik toch een vertaling leveren. Dat leidde tot Espingo-taferelen: vertalen naar de verkeerde taal.

In overleg met de mensen van de refuge namen we één van de voor de volgende dag bestelde pique-niques niet mee. Het Madone-pakket was nog lang niet leeg èn we hadden ook nog "eigen" voedsel bij ons. Geen probleem, maar andersom zou niet hebben gekund!

 

vrijdag 3 september: GE-kaart La Madone de Fenestre - Refuge de Nice

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel La Madone de Fenestre - Refuge de Nice

 

 

< Terug >

 

 

zaterdag 4 september: Refuge de Nice (CAF) - Refuge des Merveilles (CAF)

De dag waarvan ik de meeste moeilijkheden verwachtte: meer dan 10 km, volgens het boekje meer dan 4½ uur lopen, met twee collen: de Baisse du Basto (meteen de hoogste van deze vakantie met zijn 2693m) en de Baisse de Valmasque (2549m)). [Merkwaardig overigens dat je voor "baisses" toch steeds omhoog moest.] Die collen waren overigens niet het enige om enigzins beducht te zijn: naar de Baisse du Basto was weer een 100m gekwalificeerd als "passage délicat", maar ook werd in de Engelse versie van de Topo over drie gullies gesproken, waar de Franse versie de tekst hierover waarschuwend geel gemarkeerd had. Wat nu als je bij de tweede er niet tegenop durfde of kon en de eerste niet meer af? (Op alle andere punten tijdens deze vakantie waren er "escapes".) Jacomine bleef er toch redelijk Siberisch onder: "Dan maar de helikopter bellen." Eénmaal in de Mercantour gaf het gegeven dat er mensen met minder ervaring en conditie rondstapten aan dat het waarschijnlijk wel mee zou vallen.

Ook deden beide Topo's (èn de kaart) buitengewoon moeilijk over de oriëntatie op dit stuk (de topo's zelfs met een aparte tekening). (Wèl, vooruitlopend, er is niets mis met de markering; een blind paard vindt er de weg.)

Tenslotte wilde en hoopte ik dat we na het geweld op en rond de collen nog voldoende energie over hadden om met volle teugen van de wonderen van de Vallée des Merveilles te kunnen genieten.

Nou, het begon zelfs gemakkelijk: een beetje klimmen naar een weide waarop een stel paarden stond, vervolgens langs het Lac Niré en daarna een richeltje over.

Na dat richeltje ging het stevig omhoog. Het eerste schoorsteentje kondigde zich na 51 minuten (2,2km en op 2410m) aan. Jacomine kon zichzelf niet goed omhoog krijgen en gaf mij dus haar stokken en rugzak. Daarna was hij snel gepasseerd. Hierna hebben we wat klauterwerk gedaan (2e cheminée?) waar overigens een tweetal achtervolgers simpeltjes omheentrok en de derde (een "grassy") moeten we nog tegenkomen.

Al met al: het ging niet vanzelf (de laatste 100m is weer een "passage délicat"), maar de Baisse du Basto leverde ons betrekkelijk weinig moeilijkheden op. Op weg naar de top zagen we steenbokken.

 Tien minuten vòòr we boven zijn

Eénmaal boven was er een stel gemzen te te zien. Ook achterhaalden ons de Duitse dames, die ik meteen aan het werk zette; voor een nieuwe statie-foto. Zij wilden graag van ons hetzelfde.

De afdaling begon weer eens met een aantal blokken. Daarna werd het wat eenvoudiger.

Bij het Lac du Basto namen we een pauze, om daarna verder omlaag te gaan, naar pl.95. Pas daarna mag je weer omhoog, naar de Baise de Valmasque. We namen afscheid van de Duitse dames; zij gingen naar de Ref. de Valmasque.

Het werd weer wat bewolkter. Pal voor de Baisse zagen we links en rechts van ons weer gemzen, ook een moeder met jong.

Bovenop de pas was het druk: dagjesmensen die vanuit de Vallée des Merveilles waren aan komen lopen.

 Op de Baisse de Valmasque (2549m) 

Wìj hadden nu voor het eerst uitzicht op deze wonderlijke vallei.

Jacomine maakte een foto terug, o.a. van het Lac du Basto

Daarna gingen we omlaag. De afdaling was sterk zigzaggend, maar heel gemakkelijk. Een terugblik, tijdens een rustpauze halverwege de helling, was schitterend, met in het centrum van de stitch de Mont du Grand Capelet.

Een kwartiertje later kwamen we de eerste rotstekeningen tegen, ...

 "Chistus"

... om daarna over het fraaie pad langs het schitterende Lac des Merveilles te lopen.

Toen: Le Chef de Tribu... (nou ja, een afbeelding van zijn attributen) ...

.. en even later een minitunneltje.

Bij "Le Christ" mochten we niet komen, maar een paar minuten later:

We draaiden vervolgens om het Lac Long Supérieur heen, waarbij we steeds dichterbij de Refuge kwamen.

Hier konden we (i.t.t. de andere refuges) alleen een koude douche nemen (à la "Espingo"). De zonnepanelen waren voor "la cuisine".

En: Nee, er was geen stopcontact beschikbaar. En dus werd Jacomine aan het werk gezet: op ons eigen zonnepaneel letten.

Pas later werd ons de matrassen aangewezen. We hadden mazzel: een eigen stapelbed naast het lager van 20 personen. (Daar waren er 4 van.) Matrassen op de grond waren er voor "aanlopers".

De plaatsen tijdens de maaltijd werden m.b.v. kaartjes aangewezen, maar dat arrangement werd snel aangepast door Claudie, waardoor we naast elkaar konden zitten. Alweer "Espingo", dààr deed Daniëlle het. Zouden Franse meiden dit op school leren? (Zo heb ik het waargenomen, maar Jacomine zegt: "Ach wel nee, toevallig stonden we op hetzelfde papiertje. Volgens mij was dat dan de volgende ochtend.) Bij ons zat ook nog een Fransman die richting Menton ging; hij zou de volgende avond op het Camp d'Argent overnachten. We kwamen terecht in de vertaling van "hazelnoot". Verder dan "noisette" kwam men niet. Wij stelden nog "avelane" voor, maar dat is een "verfransing" van Corylus avallana. De juiste Franse variant is "avaline".

Deze dag was goed voor 10,3km, waarover we 5 uur hadden gedaan, met daarnaast ruim 3½ uur rust. Ruim een half uur op de Baise du Basto, idem bij het Lac du Basto, twintig minuten op de Baise de Valdemasque en hetzelfde bij de eerste meertjes van de Vallée des Merveilles. De rest bestond uit korte stops op markante punten èn, vooral vòòr de Basto, uit adempauzes.

 

zaterdag 4 september: GE-kaart Refuge de Nice - Refuge des Merveilles

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Refuge de Nice - Refuge des Merveilles

 

 

< Terug >

 

 

zondag 5 september: Refuge des Merveilles (CAF) - Col de Turini (H-R Les Trois Vallées)

We besloten vandaag naar onze overnachting op de Col de Turini te lopen en daar, morgenochtend, de bus te pakken: ik had er immers tijdens onze koffiepauze vorige week een bushalte gezien. De knieën van Jacomine brulden om een vlak stukje, langs de kust.

In Sospel had ik, zoals eerder gezegd, in het hotel inzage gehad in de nieuwe (Franse) Topo (van juni 2010). Daaruit bleek dat de route tussen de Ref. des Merveilles en Sospel was aangepast. Hij ging niet meer van het Point des Trois Communes meteen dòòr naar de Mont Giagiabella, maar draaide vanaf het Point in de richting van de Col de Turini om bij de Baisse de Camp d'Argent terug te slingeren om even voorbij de Cabanes Vieilles en pal vòòr de Mont Giagiabella op de oude route aan te sluiten. Voor alle zekerheid had ik van de desbetreffende bladzijde een kopie gevraagd en gekregen.

We vertrokken om 7:41h, vroeger dan ooit. Het was dan ook fris: 8º (en het zou deze dag [en de volgende] nooit boven de 16º komen). In eerste instantie was het even zoeken naar de route, maar na een half uurtje stonden we toch aan de andere kant van het Lac Fourca. Terugkijkend zagen we Mont Bégo. Tussen beide, in de diepte, liggen het Lac Long Supérieur en de Refuge.

Nog eens tien minuten later zagen we een schitterend "mer de nuages" achter ons.

Vervolgens passeerden we het Lac du Trem en het Lac de la Muta en werden achterhaald door onze tafelgenoot op weg naar het Camp d'Argent. Even later zag ik kalkachtige uitwerpselen, omgeven door een kring van stenen. Hier markeerde waarschijnlijk iemand wolvenpoep, maar zeker ben ik daar niet van. Daarna ging het tussen de beide Lacs du Diable door omhoog naar de Pas de Diable. Die kan zijn vreeswekkende naam alleen maar gekregen hebben vanwege de Cime du Diable. De pas zelf leverde geen enkel probleem op.

 Jacomine op de Pas du Diable

De andere kant was wat steiler, maar ging eveneens goed.

 Pas (2340m) & Cime du Diable, merkje èn Jacomine

En dan het keteldal zelf: gestoffeerd met gemzen, gemzen en gemzen. Je kon zien dat de Italiaanse koning hier al een tijdje niet meer gejaagd had. Je zag gemzen op de kammen en op de hellingen, maar minder dichtbij dan we ze wel eens eerder gezien hadden. Wat dieren betreft: naast de gemzen hebben we deze tocht redelijk wat steenbokken gezien, de alpenmarmot daar en tegen maar een enkele keer en niet eens dichtbij, bijv. bij de refuges  (zoals in de Vanoise). Wèl hoorden we ze geregeld fluiten.

We gingen verder omlaag ...

... tot we, ongeveer halverwege en na een grote hoeveelheid blokken, op 2275m, een rustpauze namen.

Pal vòòr de Baisse Cavaline (2107m) keken we terug, wat een schitterend keteldal! (En wat hadden we, al met al, mazzel met het weer.)

Via de Col de Raus (1999m) gingen we verder naar de Baisse de St.Véran (1836m): de afdaling was (nee, leek) ingezet. We kwamen onderwijl van tijd tot tijd wat dagmensen tegen; ach ja, het was zondag.

En inderdaad, na de Baisse de St.Véran ga je weer omhoog: naar het Point des Trois Communes (2080m), onderdeel uitmakend van het l'Authion-complex. Op de onderstaande foto zitten we al boven de 1900m en zie je op de top het restant van een fortificatie. Deze kam heeft in de afgelopen 200 jaar een belangrijke rol gespeeld in complexe geschiedenis van het gebied. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers hier nog felle gevechten geleverd tegen de binnentrekkende Fransen onder leiding van De Gaulle.

Na het "Point" loopt de route voor de top l'Authion langs via een smalle kam naar het westen. Het werd inmiddels nog wat neveliger.

We passeerden vervolgens met enige omzichtigheid een schaapskudde met Pastou en kwamen even later de herder en zijn herdershond tegen, bij het Mercantour-informatie-punt op de Baisse de Tueis. Hier heb ik een driedimensionale kaart van het gebied aangeschaft: van Larche t/m Utelle (GR5), van Sospel - St.Dalmas - Tende/Vievola (GR52-52A). Ok nog even gebabbeld over mijn wolven-keutel-vondst.

Daarna moesten we een stukje langs de weg, waarbij we het centrale deel van het Nationaal Park verlieten.

Tegen half drie kwamen we op de Baisse de Camp d'Argent aan. Hier bevinden zich het hotel Le Yéti (dat anders dan flash-hotel.fr had aangegeven wèl plaats zou hebben gehad) èn hotel-GdE l'Estive. Omdat we echter geboekt haddden op de Col de Turini gingen we, na een pauze van een half uur op het terras van Le Yéti nog even verder.

Dat betekende nog 2,0 km langs een prachtig paadje, dat min of meer parallel aan de weg liep. (Even kwamen we op de route naar Sospel terecht, maar gelukkig realiseerde ik me al snel dat de richting niet klopte.) Een half uur later kwamen we op de Col de Turini aan. We hadden daar een schitterende kamer met balkon. Het weer nodigde ons niet uit dat uitbundig te gebruiken. Jammer.

We hadden 15,6 km gelopen, met de volgende hoogteverschillen: 567m omhoog (vooral naar de Pas du Diable) en 1088m omlaag. We waren ong.4¾h actief geweest, maar ruim 8 uur buiten. Hoewel er niet zoveel zon was geweest, was het pauzeren bepaald niet onaangenaam geweest.

En dan: de bus! Bij de bushalte hing geen route-tijdschema. Dus de hotel-eigenaar ernaar gevraagd. De volgende bus ging in het winterseizoen! De keuze was: of naar La Bollène (dan wel Lantosque!) of toch naar Sospel. Het eerste was ruim 12km, het laatste naar schatting 22km. De volgende ochtend zouden we, rekening houdend met het weer, definitief beslissen.

 

zondag 5 september: GE-kaart Refuge des Merveilles - Col de Turini

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Refuge des Merveilles - Col de Turini

 

 

< Terug >

 

 

maandag 6 september: Col de Turini - Sospel (Nice: H**Dante)

We kozen voor de afdaling naar Sospel: daar zouden we een direkte aansluiting op de trein hebben. Van de hotelière kregen we nog het telefoonnummer van het station in l'Escarène (want ze namen daar niet op en ze kon het nummer van Sospel niet vinden), opdat we het exacte moment van treinvertrek zouden weten.

We startten om 8:15h en liepen eerst die 2 km terug naar de Baise de Camp d'Argent. Daarna traverseerden we langs een prachtig pad naar de Cabanes Vieilles. Het pad was niet altijd zo gemakkelijk als onderstaande foto suggereert.

Na anderhalf uur hadden we de 6,4km afgelegd. Die cabanes zijn de ruines van Casernes.

 De Cabanes Vieilles (met op de voorgrond een oude tank)

Na een korte bezichtiging maakte Jacomine nog even een foto van mij met het zonnepaneeltje op de rugzak. Dat was eerder niet mogelijk geweest: in de bergen was ik er bang voor dat ik het zou beschadigen in schoorsteentjes e.d. Wat je op onderstaande foto niet ziet, is dat ik (als een halve Atlas) achterop de rugzak (de 3D-kaart van) de Mercantour droeg.

Voordat we op de oude route aansloten (op 1802m), moesten we eerst om de Vacherie (des Cabanes Vieilles) heen draaien en (i.v.m. een beekje) even omlaag, naar 1730m.

Daarna begon, vol verrassingen, de "Grat"-wandeling. De eerste verrassing was dat we niet slechts 80m omhoog moesten, zoals schema en kaart suggeerden, maar 120m. Het hoogste punt moeten we op de flank van de Maouné hebben gehad, maar zoals uit het hoogteprofiel blijkt zou er nog een twee verrassing komen!

De derde was het alsmaar neveliger werd. Het voorkwam schitterende uitzichten, maar had ook wel weer zo zijn charmes.

 Even voorbij de Baisse de la Déa (1750m); we gaan zò wèèr stijgen (verrassing nr.2) !

Pal voor de Cime de la Gonella is er de keuze tussen een "sentier délicat" en de (juni 2010-) officiële route. Ook deze heeft (volgens de 1:25.000-kaart van de IGN) voor een honderdtal meters een delicaat stukje: een smal randje langs een steil wandje, dus alweer een verrassing.

En zo slingerde het pad zich langs de rand van de kam. Nog even kwamen we bij de Mangiabo boven de 1820m, maar daarna ging het geleidelijkaan nu wel omlaag: vijf en twintig minuten later, bij de Baisse de Linière, zaten we al op 1580m en nog eens vijf en twintig minuten later liepen we al in een zwaar bebost gebied.

Al gauw daarna pauzeerden we een kwartiertje, met uitzicht op Sospel. Waar ik beducht voor was, de gebruikelijke lastige, stenige afdaling naar het dorp, gebeurde niet. Over het algemeen was het een goed begaanbaar pad, met af en toe ... een kleine verrassing.

 Tien minuten voor de Baisse de Figuièra

Tegen drieën kwamen we op de Baisse de Figuièra aan, de laatste "laagte". Even verder namen we, op 740m een kwartiertje pauze, om daarna in een uur door te lopen naar het station van Sospel (op 363m).

We hadden in 5¾h 24,0km gelopen, als hoogteverschillen: 612 omhoog en 1852m omlaag. In het totaal waren we ruim acht buiten geweest en hadden dus 2¼ gerust.

De trein liet nog even op zich wachten, vanwege de staking. We konden dus nog even wat eten en drinken in het dorp en de alleengaande loper uit de Ref.des  Merveilles voor de volgende dag sterkte en veel plezier wensen. Dat heeft hij wel nodig gehad: de laatste foto op deze bladzijde is van 7 september, vanaf de Promenade des Anglais in Nice. Duidelijk is het "perenweer" op de route tussen Sospel en Menton.

Wie wil weten hoe het òns daar, op 25-04-2007, is vergaan, moet kijken op GRX - GR52(A) [2007].

En hoe het met Jacomines knieën gaat? Wel, een weekje lieten ze blijken dat ze er waren. En dat heeft ze sinds 2003 (Pyreneeën, zonder stokken) niet meer gehad. Het was dus wel erg zwaar, maar ze heeft zich er doorheen geslagen, zelfs door de (onverwachte) daal-dag naar Sospel!

 

maandag 6 september: GE-kaart Col de Turini - Sospel

 

< Terug naar GE-kaarten / Hoogteprofielen >

 

Hoogteprofiel Col de Turini - Sospel

 

 

< Terug >

 

 

dinsdag 7 september: Nice (H**Dante) - vliegveld

 

 Het weer boven het laatste deel van de  GR52

 (vanaf de Promenade des Anglais)

 

 

< Terug >

 

 

 

 

Samenvatting

Dag 1:

We hebben de 15,2km in 4:46h gelopen. Dat is 1:14 sneller dan de Topo "voorschrijft", terwijl we voor de overnachting in Moulinet voorbij het plaatsje moesten lopen. Pas in het laatste deel van de tocht zijn we gaan versnellen: tot aan de Pas de la Capalette (dus nà de afsnijding via de oude GR-route) hebben we 3:21h nodig; 9 minuten sneller dan de Topo.

Het laatste stuk (vanaf Capalette) is 5,5km, het is m.o.m. vlak; de Topo geeft daar, met 2:30h, een veel te langere tijd aan.

Dag 2:

We zijn, met 5:31h bijna 45 minuten sneller dan de Topo. Dit komt niet door het eerste stukje vanuit de achtertuin van de overnachting (vergelijkbare afstand). In het (eerste) stuk tot aan de Baisse de Patronel slaan we onze slag al: we zijn er binnen een uur (1:52h), i.p.v. 2:45h. In het laatste deel leveren we weer wat in, mede omdat de overnachting iets vòòr La Bollène ligt. Totaal: 21,5 km.

Dag 3:

Nu hebben we 4:44h i.p.v. 5:05h nodig voor 16,1km. In deze tijd zijn de (korte) klim naar La Bollène èn de 14 minuten vanaf Berthemont-les-Bains naar La Semeuse opgenomen.

Dag 4:

 

 

 

De overnachtingen:

 

Omdat we de CAF-refuges moesten reserveren, was het dit keer handig ook de andere overnachtingen vooraf te regelen. Dat bleek in een aantal gevallen niet gemakkelijk: reden om hieronder één en ander uitgebreid weer te geven.

 

Sospel:

H**de France; 9 Boulevard de Verdun; 0493-04 00 01‎; www.hoteldefrance-sospel.com/

Onze ervaringen in 2007 waren goed (genoeg) om er dit keer wèèr voor te kiezen. De Sospelien M.Boër blijkt de ietwat verlopen zaak kort geleden overgenomen te hebben. Misschien lukt het hem het hotel weer op orde te krijgen. (De website beschrijft [najaar 2010] de oude (Vlaamse) situatie.) DP: € 112.= (wijn € 6.=)

H**des Etrangers; 7 Boulevard de Verdun, 0493-04 00 09‎; www.sospel.net

De buurman van bovenstaande. Loopt blijkens het groot aantal grijsharigen aan de eettafel goed.

Auberge du Vieux Pont; 13 Av.Jean Medecin; 0493-04 00 73; Tegenover de beroemde brug. Maakt een wat verlopen indruk.

L'Auberge Provencal**; Route du Col de Castillon; www.aubergeprovencale.fr. Wordt door kenners aanbevolen. Bevindt zich vlak bij het station.

GdE de Mercantour (Boulev.de Verdun; 0493-04.00.09; M.Domérégo; dorm: 4 & 6pl). In het dorp geen aanwijzigingen over gevonden.

G Le St.Pierre (Rue St.Pierre 14; 0493.040066). In het dorp geen aanwijzigingen over gevonden.

Gîte d'étape La Frighiera; 04.93.04.12.33/15.80 (O.T.) Buiten het dorp, ong. 1 km van de GR52A (Quartier La Vasta).

Er zijn ook nog 5 CdH's.

Sospel Off. de Tourisme **; 19, avenue Jean Médecin; +33 (0)493-041580

 

Moulinet:
Villa le Beau Site; (Route de Turini); 04.93.62.98.22

Dit adres bij toeval gevonden, nadat tweemaal mailen naar de gîte communal geen enkele reactie had opgeleverd. Wordt in het dorp goed aangegeven. Uitstekend appartement/studio (€ 40.=), maar misschien kregen we wel korting omdat de eigenares voor ons een maaltijd bij het Restaurant "Le Grain de Sel" had geregeld, maar dit "gewoon" gesloten bleek en bleef. (Na Spar-inkopen in het appartement gegeten. Er zijn niet zoveel meer mogelijkheden!)

Gite communal; Place St.Joseph 0493-044764; www.lemoulinet.com;  Heb ik dus niet weten te bereiken.

 

 

La Bollène:
H**R-du Parc - Quartier Village 0493.030101; Bij mijn weten de enige mogelijkheid. Voordeel: het ligt halverwege de klim naar La Bollène: Zo houd je nog wat voor de volgende dag over! Schitterend park. Langs de route. Kamer (201) met balkon. (DP € 104, rest. € 19.10). Maar de link bestaat niet meer. Succes!

 

Berthemont:

Vakantiekolonie, Village CAP "La Semeuse"; berthemont@lasemeuse.asso.fr; 0493-03.41.72 (DP € 82.60), te bereiken via: www.pagesjaunes.fr/pros/04684530; De enige mogelijkheid pal langs de route. Anders moet je naar Roquebillière.

Ik kwam hier op terecht nadat ik de OdT in Roquebillière via de mail om raad had gevraagd. De directrice van La Semeuse was eerst wat afhoudend, maar nadat ik duidelijk had gemaakt dat ik begrepen had dat het geen hotel was (geen handdoeken!) en dat we de GR52A liepen, konden we komen. Uitstekend, gîte-achtig van opzet. Ligt circa een km van de route (maar daar parallel aan) en omdat er een prachtig, gemarkeerd pad van de vakantiekolonie naar de GR52A terugleidt, is dat geen enkel probleem.

Hieronder de drie hotels die volgens Google ongeveer op de plaats van La Semeuse moeten staan, maar daar niet meer te vinden zijn en mij dwongen contact op te nemen met de OdT (ot.roquebilliere@wanadoo.fr; ot@roquebilliere.com.)

H**-R Des Thermes; 0493.034338 - Hôtel le Chalet des Alpes‎, Berthemont-les-Bains; (0493.03 51 65‎) - H**La Baronnie;  04.93.03.40.43

 

St.Dalmas-Valdeblore (Quartier La Madone):
Gîte Les Marmottes; 04.93.02.89.04; www.gite-marmottes.fr

Een oude bekende (van de GR5). Niets mis mee. Langs de route. (DP € 87.=)

 

Le Boréon:

GdE du Boréon (Saint Martin Vésubie); 0493-03.27.27; http://giteduboreon.monsite.wanadoo.fr (DP € 88.=)

Een beetje merkwaardig: streng gereglementeerd. De welkomswoorden waren de uitleg van het evacuatieplan. Omdat we "etrangers" waren, werden deze "dus" sneller uitgesproken dan tegenover (later) arriverende Fransen. We gaven geen krimp. Eén van de Fransen kon haar lachen bijna niet meer houden. Het eten was overigens uitstekend.

Er is een hotel, maar dat staat, na ingebruikname van het nieuwe stuwmeer, waarschijnlijk onder water. De Refuge hebben we niet gezien.

 

CAF-Refuges:

info@cafnice.org; gereserveerd (DP) en picknicks besteld via de website, maar die laatste slechts voor de helft afgenomen: wat een calorieën!

Madone de Fenestre: ontspannen beheerd. Een verademing na Le Boréon. (DP + 2x pique-nique: € 77,51 [incl. NKBV-korting])

Refuge de Nice: druk, maar dat mocht de pret niet drukken. De dortoirs blijken 4-8 persoons kamers; perfect. (DP + 1x pique-nique: € 90,20 [incl. NKBV-korting])

Refuge des Merveilles: zeer druk, maar ja, het was weekend. Veel Italianen. (DP: € 84,00 [incl. NKBV-korting])

(NB Men vraagt bij reservering € 20.= (per refuge) als "les arrhes" (voorschot).

 

Col de Turini:

H**-R Les Trois Vallées 0493.042323/915721; www.les3vallees-turini.fr/; Een perfecte kamer (04) met groòòòot balkon. (L&O: € 89.=; 2x menu: € 71.=)

Andere mogelijkheden op de Col de Turini:

Le Ranch; 0493-915723; www.ranch-turini.com

Les Chamois**; 0493-915851; www.hotel-les-chamois.com

en op de Baisse de Champ d'Argent (deze liggen handiger, het scheelt je twee keer bijna 2 km (maar Google plaatste l'Estive verkeerd op de kaart en de verkooporganisatie voor Le Yeti gaf [ten onrechte] aan dat hij vol was):
L'Estive (Relais du Champ d'Argent; H-GdE); 0493-915758; www.estive-mercantour.fr

H-R Le Yeti; 0493-915701; www.leyeti.fr

 

Terug in Nice hebben we via het OdT bij het station H**Dante, Rue Androli 12 geregeld. Het beste Nice-hotel tot nu. Pas op: er zijn 2 nummers 12, elk aan één van de zijden van de Rue Dante. We stonden natuurlijk eerst voor het verkeerde nummer.

 

 

 

 

< Terug >